W dzisiejszym orzeczeniu TSUE wskazał na zasady dokonywania przez biura oceny wiarygodności kredytobiorcy oceny zdolności kredytowej w odniesieniu do przyszłych zobowiązań.  W sprawie tej Skarżąca spotkała się z odmową udzielenia kredytu przez osobę trzecią, po tym jak spółka SCHUFA podała o niej negatywne informacje. W konsekwencji skarżąca domagała się od tego podmiotu, oprócz usunięcia wpisów, które uważała za błędne, także informacji o przechowywanych danych. W dniu 10 lipca 2018 r. spółka SCHUFA przekazała skarżącej informację, z której wynikało, że skarżąca uzyskała u niej wartość scoringu w wysokości 85,96%. W pismach z dnia 8 sierpnia 2018 r. i 23 sierpnia 2018 r. spółka SCHUFA poinformowała również skarżącą w sposób ogólny o tym, w jaki sposób przebiegało zasadniczo obliczenie wartości scoringu, ale nie o tym, jakie poszczególne informacje zostały uwzględnione przy obliczeniu i jak były ważone. Spółka SCHUFA jest zdania, że nie jest zobowiązana do ujawnienia metod obliczeniowych, ponieważ są one objęte tajemnicą zawodową i handlową. Spółka SCHUFA wskazała też skarżącej, że udziela ona jedynie informacji swoim kontrahentom, ale to ci kontrahenci podejmują faktyczne decyzje w kwestii zawarcia umowy; spółka SCHUFA nie wydaje w tym zakresie rekomendacji za zawarciem umowy lub przeciwko zawarciu umowy z osobą, w odniesieniu do której udzieliła ona informacji. W dniu 18 października 2018 r. skarżąca złożyła do drugiej strony postępowania skargę na tę informację, wnosząc, by druga strona postępowania nakazała spółce SCHUFA spełnienie żądania skarżącej w zakresie udzielenia informacji i usunięcia wpisów. Spółka SCHUFA jest zdaniem skarżącej zobowiązana do poinformowania o zastosowanej logice, znaczeniu i skutkach przetwarzania. „Scoring” jest matematyczną metodą statystyczną umożliwiającą, oparte na prawdopodobieństwie, ustalenie przyszłego zachowania, takiego jak spłata kredytu. Informacje dotyczące zwolnienia z pozostałej części długu są przechowywane w niemieckim publicznym rejestrze upadłości przez sześć miesięcy, podczas gdy kodeks postępowania niemieckich biur informacji kredytowej przewiduje dla ich własnych baz danych okres przechowywania wynoszący trzy lata. Sąd administracyjny zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o wyjaśnienie zakresu ochrony danych osobowych przewidzianej w ogólnym rozporządzeniu o ochronie danych […]