Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zmienił zaskarżoną decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 2016 r. obniżając wymierzoną karę pieniężnej do kwoty 216 000 zł, z 270 000 zł, a w pozostałej części oddalił odwołanie w sprawie marketingu bezpośredniego bez posiadania uprzedniej zgody konsumenta.  Wyrok ten dotyczył administracyjnej kary pieniężnej nałożonej na spółkę w związku “ z niewypełnieniem obowiązków uzyskania zgody abonenta lub użytkownika końcowego, o których mowa w art. 172 i art. 174 Pt, w związku z kontaktami, nawiązywanymi dla celów marketingu bezpośredniego przy użyciu telekomunikacyjnych urządzeń końcowych lub automatycznych systemów wywołujących, poprzedzającymi zawarte przez (…) w okresie od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 marca 2016 r. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych”. Oczywiście ukarana spółka tłumaczyła się, iż zleciła działa telemarketingowe i wraz z tym faktem “pozbyła” się swojej odpowiedzialności uzyskania uprzedniej zgody marketingowej. Jak dobrze wiemy – takie podejście nie ma szans powodzenia od momenty wydania przez Sąd Najwyższy uchwały  z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt III SZP 7/15.  Z aktualnego wyroku SOKiKu warto odnotować, że: przesłanką zastosowania przepisu art. 172 ust. 1 Pt jest użycie telekomunikacyjnych urządzeń końcowych albo alternatywnie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego w sytuacji, w której nie uzyskano na takie działanie uprzedniej zgody abonenta lub użytkownika końcowego. Użyty w treści omawianego przepisu spójnik „i” łączący opis dwóch rodzajów czynów będących przedmiotem ustanowionego zakazu wskazuje wyraźnie na to, że mamy do czynienia z wyliczeniem dwóch rodzajów zakazanych czynów. Co ważne Sąd ten odniósł się do spójnika “i” użytego w treści art. 172 prawa telekomunikacyjnego, który to wprowadza dużo zamieszania: kategoriach językowych najczęściej są to przyimki, spójniki oraz partykuły. Słowa te służą do konstrukcji tekstu i samodzielnie nie wskazują żadnych przedmiotów, ich funkcje są konstruktywne i uniwersalne. Słowa takie nazywane są funkcyjnymi (pomocniczymi, synsygramatycznymi lub gramatycznymi). Słowami tymi legislator posługuje się przy formułowaniu przepisów prawnych w wielu dziedzinach prawa. Spójniki „i” oraz „lub” mogą […]