1. Oskarżony P.K. (1) w okresie 29 lipca 2019 roku do 2 sierpnia 2019 roku w K., przy ul. (…) udaremnił kontrolującym upoważnionym z ramienia Urzędu Ochrony Danych Osobowych przeprowadzenie zaplanowanej kontroli przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych poprzez nieudostępnienie dokumentacji dotyczącej przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o. o. z siedzibą w K. związanej z kwestią legalności przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o. o. z siedzibą w K., w szczególności podstaw prawnych ich przekazywania lub udostępniania (…) sp. z o. o. sp. k. z siedzibą w P. przy ul. (…) (w zakresie realizacji umowy o współpracy z dnia 2 lutego 2017 roku na outsourcing usług telemarketingowych.
2. Na końcu wskazać należy, że fakt nałożenia na (…) sp. z o. o. w likwidacji reprezentowaną przez oskarżonego w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych kary pieniężnej, nie sprzeciwia się prowadzeniu postępowania karnego. Kara administracyjna nie posiada bowiem cech i funkcji właściwych karom penalnym, nie jest formą odpowiedzialności karnej, czy odpłatą za popełniony czyn, a stanowi reakcję na naruszenie obowiązków wynikających z przepisów prawa przez podmiot zarządzany przez oskarżonego.
3. Udaremnienie wykonania czynności kontrolnej to działanie lub zaniechanie polegające na całkowitym uniemożliwieniu jej wykonania.
4. Przestępstwo stypizowane w art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych może zostać popełnione wyłącznie umyślnie. Jego sprawca musi więc chcieć jego popełnienia albo, przewidując taką możliwość, na nią się godzić. Nie popełnia przestępstwa sprawca, który działa nieumyślnie.
5. Z przeprowadzonych dowodów wynikało również, że na ujawniony w KRS adres spółki (…) Urząd Ochrony Danych Osobowych przesłał pismo informujące o terminie i zakresie planowanej kontroli, którego skan A. P. (2) przesłała na podany w umowie o podnajem lokalu przez oskarżonego adres e-mail.
6. Kwestia zaś tego czy oskarżony zapoznał się z pismem UODO, pozbawiona jest znaczenia dla oceny tego czy dopuścił się przestępstwa udaremnienia kontroli, ponieważ nie wyłącza ona skuteczności doręczenia jemu pisma informującego o planowanej kontroli przez UODO.
7. Nie budzi wątpliwości również fakt, że w dniu zaplanowanej kontroli w siedzibie spółki kontrolujące osoby nie zastały oskarżonego, który w złożonych pismach procesowych nie kwestionował tejże okoliczności. Zauważyć jednak należy, iż przepis art. 83 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych w sytuacji braku obecności kontrolowanego, nakłada na niego obowiązek pisemnego wskazania osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli.
8. Podkreślić należy, że oskarżony nie stawił się w dniu kontroli, nie upoważnił pisemnie żadnej osoby do reprezentowania go w trakcie kontroli, a tym bardziej nie zapewnił warunków i środków niezbędnych do sprawnego przeprowadzenia kontroli, np. poprzez sporządzenie we własnym zakresie kopii lub wydruków dokumentów oraz informacji zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach czy systemach, o których mowa w przepisie art. 84 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych, zwłaszcza że biuro spółki było wirtualne, a tym samym wiedział, że w ten sposób kontrola nie zostanie przeprowadzona.
9. Powyższe wprost wynika z logiki zdarzeń. Fakt, że doszło do udaremnienia kontroli nie sprowadza się do uznania, że oskarżony P. K. (1) był nieobecny w siedzibie spółki, ale do tego, że nie dopełnił ciążących na nim obowiązków określonych przepisami ustawy o ochronie danych osobowych, w tym poprzez zaniechanie wskazania pisemnie osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli (art. 83 ust. 2) czy zapewnienia warunków i środków niezbędnych do sprawnego przeprowadzania kontroli (art. 84 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych), a których niedopełnienie obarczone jest sankcją karną.
10. Natomiast fakt ukarania oskarżonego karą administracyjną, nie sprzeciwia się prowadzeniu postępowania karnego. Podsumowując, okoliczności podniesione w pismach procesowych miały na celu odwrócenie uwagi od meritum sprawy, lecz nie zmieniają w ocenie jego sprawstwa i winy.
11. Uwzględniając powyższe okoliczności oraz konieczność spełnienia celów prewencyjnych za adekwatną karę uznano karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Justyna Koska – Janusz

Protokolant: Aneta Cegiełka

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa Śródmieście Tomasza Mioduszewskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2021 roku,

sprawy P. K. , syna L. i T. z domu K., urodzonego (…) w G.,

oskarżonego o to, że:

w okresie 29 lipca 2019 roku do 2 sierpnia 2019 roku w K., przy ul. (…) udaremnił kontrolującym upoważnionym z ramienia Urzędu Ochrony Danych Osobowych przeprowadzenie zaplanowanej kontroli przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych poprzez nieudostępnienie dokumentacji dotyczącej przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o.o. z siedzibą w K. związanej z kwestią legalności przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o.o. z siedzibą w K., w szczególności podstaw prawnych ich przekazywania lub udostępniania (…) sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w P. przy ul. (…) (w zakresie realizacji umowy o współpracy z dnia 2 lutego 2017 roku na outsourcing usług telemarketingowych) oraz zasady działania systemu informatycznego, za pomogą którego wykonywane są połączenia telefoniczne na numery telefonów stacjonarnych i komórkowych według kryterium lokalizacji w celu prowadzenia telemarketingu,

tj. o czyn z art. 108 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych ,

orzeka

oskarżonego P. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, który kwalifikuje jako występek z art. 108 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych i za to na tej podstawie skazuje go, a na podstawie art. 108 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych w zw. art. 33 § 1 i 3 kk wymierza mu 100 (sto) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 30,00 zł (trzydzieści złotych);

na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 685,51 zł (sześćset osiemdziesiąt pięć złotych 51/100) tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 300,00 zł (trzysta złotych 00/100) tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione:

Oskarżony P.K. (1) w okresie 29 lipca 2019 roku do 2 sierpnia 2019 roku w K., przy ul. (…) udaremnił kontrolującym upoważnionym z ramienia Urzędu Ochrony Danych Osobowych przeprowadzenie zaplanowanej kontroli przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych poprzez nieudostępnienie dokumentacji dotyczącej przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o. o. z siedzibą w K. związanej z kwestią legalności przetwarzania danych osobowych przez (…) sp. z o. o. z siedzibą w K., w szczególności podstaw prawnych ich przekazywania lub udostępniania (…) sp. z o. o. sp. k. z siedzibą w P. przy ul. (…) (w zakresie realizacji umowy o współpracy z dnia 2 lutego 2017 roku na outsourcing usług telemarketingowych) oraz zasady działania systemu informatycznego, za pomocą którego wykonywane są połączenia telefoniczne na numery telefonów stacjonarnych i komórkowych według kryterium lokalizacji w celu prowadzenia telemarketingu, tj. o czyn z art. 108 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych.

Dowody:

• Pełnienie przez P. K. (2) funkcji prezesa zarządu (…) sp. z o. o. z siedzibą w K.. -odpis KRS k.27-31
• Skierowanie przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na ujawniony w KRS adres siedziby (…) sp. z o. o. pisma o terminie i zakresie zaplanowanej kontroli.
• Objęcie zakresem kontroli kwestia legalności przetwarzania danych osobowych przez (…) Sp. z o.o., w szczególności podstaw prawnych ich przekazania/udostępnienia (…) Sp. z o.o. sp.k. oraz zasadny działania systemu informatycznego, za pomocą którego wykonywane są połączenia telefoniczne na numery telefonów stacjonarnych i komórkowych według kryterium lokalizacji w celu prowadzenia telemarketingu.; zwrócenie się w tym piśmie o przygotowanie dokumentacji dotyczącej przetwarzania danych osobowych przez (…)
• Odebranie w/w pisma w dniu 15 lipca 2019 roku przez pracownika Biura (…) i przesłanie jego skanu do (…) sp. z o.o. w dniu 15 lipca 2019 roku na adres e-mail podany w umowie podnajmu lokalu zeznania M. N.   23v-24v, 227-229, zeznania Z. P. 229-230 zeznania A. P. (1) 37v, 230-231, pismo z Urzędu Ochrony Danych Osobowych 4, wyciąg z internetowego śledzenia przesyłek 5, wydruk panelu administracyjnego 56-58
• Stwierdzenie przez upoważnionych do przeprowadzenia kontroli pracowników Urzędu Ochrony Danych Osobowych w dniu 29 lipca 2019 roku nieobecności osób reprezentujących pod adresem siedziby (…) sp. o. o. przy ul. (…) lok. 9 w K..
• Ustalenie przez kontrolujących, że pod adresem siedziby kontrolowanej spółki znajduje się wyłącznie Biuro (…), od którego spółka podnajmuje lokal na tzw. wirtualne biuro.
• Nieprzygotowanie przez prezesa zarządu spółki (…) dokumentów, o których mowa była w zawiadomieniu o kontroli,
• Przesłanie w dniu 26 lipca 2019 roku do Biura (…) drogą elektroniczną przez P. K. (1) wypowiedzenia umowy podnajmu lokalu wraz z informacją o zaprzestaniu prowadzenia działalności przez (…) sp. z o. o. od dnia 26 lipca 2019 roku pod adresem ul. (…) lok. 9 w K., zeznania M. N.  23v-24v, 227-229, zeznania Z. P.  k. 229-230, zeznania A. P. (1) 37v, 230-231, umowa podnajmu lokalu z załącznikami 9-19, wypowiedzenie umowy najmu 6, 55
• Ponowna nieudana próba przeprowadzenia kontroli w dniu 30 lipca 2019 roku podmiotu (…) przez pracowników Urzędu Ochrony Danych Osobowych wobec nieobecności osoby reprezentującą w/w spółkę.
• Zeznania M. N.  23v-24v, 227-229. zeznania Z. P.  k. 229-230
• Brak uprzedniej karalności P. K. karta karna 270

OCENA DOWODÓW

Dowody będące podstawą ustalenia faktów:

• zeznania M. N.  zasługiwały na przymiot wiarygodności w całości, ponieważ świadek szczegółowo, w sposób logiczny, rzeczowy i wyważony odniósł się do okoliczności zdarzenia zaczynając od powiadomienia podmiotu (…)o terminie i zakresie planowanej kontroli aż do przybycia na miejsce kontroli i braku możliwości jej przeprowadzenia z uwagi na nieobecność osób reprezentujących spółkę. Wiedza świadka pochodziła bezpośrednio z podjętych przez nią czynności i jako taka nie budziła wątpliwości. Ponadto zeznania świadka były spójne z treścią zeznań świadków A. P. (1) i Z. P., jak również znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Ich wiarygodności nie podważała okoliczność, że świadek błędnie zeznał, że podmiot (…) został powiadomiony o kontroli w dniu 15 sierpnia 2019 roku pismem z 11 sierpnia 2019 roku, choć jak wynika z dokumentów powyższe miało miejsce w ten dni w lipcu 2019 roku, albowiem powyższe rozbieżności z uwagi czas jaki upłynął między przesłuchaniem w toku postępowania przygotowawczego a przesłuchaniem w postępowaniu sądowym były zrozumiałe.
• zeznania A. P. (1) wiarygodne w całości. Zeznając A. P. (1) potwierdziła, że odebrała w dniu 15 lipca 2019 roku pismo nadane przez UODO informujące o planowanej kontroli (…) sp. z o. o., które następnie zeskanowała i przesłała na podany w umowie podnajmu lokalu przez (…) sp. z o. o. adres e-mail. Powyższe znalazło potwierdzenie w wydruku panelu administracyjnego. Świadek zeznał również, że w dniu 26 lipca 2019 roku P. K. (2) nadesłał drogą mailową wypowiedzenie umowy podnajmu lokalu wraz z informacją, że od 26 lipca 2019 roku spółka (…) nie będzie prowadzić działalności pod adresem najmowanego lokalu. Wątpliwości nie budziły również dalsze zeznania świadka, ponieważ były one spójne z treścią zeznań pozostałych przesłuchanych w toku postępowania świadków M. N. i Z. P. oraz korespondowały z zabezpieczonymi w trakcie postępowania przygotowawczego dowodami z dokumentów. Zeznania świadka były logiczne i spójne, dlatego nie nasuwały wątpliwości co do wiarygodności.
• zeznania Z. P. wiarygodne w całości. Relacja świadka odnosiła się do kluczowych kwestii dotyczących braku możliwości przeprowadzenia kontroli (…) sp. z o. o. wobec ustalenia, że siedzibą spółki jest biuro obsługi korespondencji oraz nieobecności reprezentanta spółki lub osoby przez niego wskazanej. Wszystko, o czym zeznał świadek znajdowało potwierdzenie w zeznaniach świadków M. N. i A. P. (1), jak i pozostałych dowodach z dokumentów. Zeznając świadek odniósł się do faktycznie zaobserwowanych na miejscu kontroli wydarzeń. Okoliczności, o których zeznał świadek stanowiły spójną, logiczną i rzeczową całość.
• wyciąg z internetowego śledzenia przesyłek – wiarygodność i autentyczność tego dokumentu, jak również prawdziwość danych w nim zawartych nie budziła zastrzeżeń Sądu. Dokument ten korespondował z zeznaniami świadków M. N. i A. P. (1). Ponadto żadna ze stron nie kwestionowała jego autentyczności.
• wypowiedzenie umowy najmu – wiarygodny dokument, strony nie kwestionowały istnienia, ani autentyczności tego dokumentu. Nie budził także zastrzeżeń sądu.
• umowa podnajmu lokalu z załącznikami – pełnowartościowy dowód w sprawie, ponieważ sporządzony został przez profesjonalny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Sąd nie powziął informacji o fałszywości lub sporządzeniu tychże dokumentów w sposób nierzetelny. Niekwestionowany przez strony co do autentyczności.
• odpis KRS – zasługiwał na wiarę. Sporządzony przez osoby lub instytucje do tego powołane w ramach ich kompetencji i w zakresie zadań, nie nasuwał żadnych wątpliwości co do rzetelności i autentyczności, strony również nie podnosiły tego zarzutu.
• karta karna – wiarygodny dowodów. Rzetelność i prawdziwość danych w niej zawartych nie budziła zastrzeżeń sądu, strony postępowania również nie zgłaszały żadnych uwag w tym zakresie. Dokument ten sporządzony został przez osoby lub instytucje do tego powołane w ramach ich kompetencji i w zakresie zadań.
• wydruk panelu administracyjnego – pełnowartościowy dowód w sprawie, ponieważ pochodził z prawidłowo działającego systemu, z którego korzystał profesjonalny podmiot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sąd nie powziął informacji o fałszywości lub sporządzeniu tego dokumentu w sposób nierzetelny. Niekwestionowany przez strony co do autentyczności.
• pismo z Urzędu Ochrony Danych Osobowych – zasługiwało na przymiot wiarygodności. Dokument sporządzony przez podmiot do tego powołany w ramach przynależnych jemu kompetencji i zakresu zadań. Sąd nie znalazł powodów, aby kwestionować jego rzetelność i autentyczność. Brak było jednocześnie wątpliwości co do tego, że dokument ten został przesłany przez pracownika Biura (…) drogą mailową do oskarżonego na podany przez niego w umowie podnajmu lokalu.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów:

• Wyjaśnienia P. K. (2) w całości nie zasługiwały na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Przyjęta przez niego linia obrony opierająca się na twierdzeniach, że nie udaremnił przeprowadzenia kontroli nie wytrzymuje konfrontacji z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne. Po pierwsze, nawet jeżeli oskarżony chciał skorzystać z “przywileju” nieobecności w trakcie kontroli, to w celu zabezpieczenia prawidłowego przebiegu kontroli zobowiązany był wskazać osobę upoważnioną do reprezentowania go w trakcie kontroli. Upoważnienie to powinno mieć formę pisemną. Tymczasem jak wynika ze zgromadzonych dowodów oskarżony nie tylko sam nie stawił się w miejscu kontroli, ale nie wskazał również osoby upoważnionej do reprezentowania (…) sp. z o. o. podczas zaplanowanej kontroli pracowników UODO. Już wówczas naruszył on pierwszy z nałożonych na niego przez ustawę o ochronie danych osobowych obowiązek, o którym mowa w art. 83 ust. 2. Trudno przy tym uznać, aby w przypadku nieobecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej, A. P. (2) będąca pracownikiem Biura (…), od którego podmiot (…) podnajmował lokal, była osobą czynną w lokalu przedsiębiorstwa. Wszak z treścią upoważnienia (…) posiadało zgodę na odbiór, skanowanie i przesyłanie korespondencji na żądanie (…) sp. z o. o. Powyższe zaś nie pozwala uznać, aby wykonywała ona czynności prawne bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą i, aby podejmowała je w imieniu (…) sp. z o. o. z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Nie sposób również uznać, aby “wirtualne biuro” stanowiło lokal przeznaczony do obsługi publiczności. Kontrolujący nie mogli zatem skorzystać z innych działań, do których uprawniały ich przepisy ustawy o ochronie danych osobowych. Jednakowoż sama możliwość wejścia kontrolujących do biura, nie stanowi o tym, że mogli oni zrealizować pozostałe uprawnienia określone w art. 84 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, w szczególności dotyczące wglądu do dokumentów i informacji mających bezpośredni związek z zakresem przedmiotowym kontroli czy przeprowadzenia oględzin systemów informatycznych służących do przetwarzania danych. Twierdzenia o możliwości przeprowadzenia kontroli z uwagi na obecność w lokalu przedsiębiorstwa (…) sp. z o. o. A. P. (2) stanowi zatem nieznajdującą uzasadniania w obowiązujących przepisach próbę przerzucenia na nią obowiązków związanych z kontrolą ciążących na reprezentującym spółkę, mającą skutkować się od poniesienia odpowiedzialności karnej.
• Po drugie, twierdzenia, że oskarżony nie został bezpośrednio wezwany do udzielenia informacji lub przekazania dokumentów mających związek z zakresem zaplanowanej kontroli mijają się z prawdą. Przede wszystkim świadek A. P. (2) zeznała, że odebrała pismo z Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 11 lipca 2019 roku informującego o terminie i zakresie planowanej kontroli, które po zeskanowaniu przesłała na adres mailowy (…) sp. z o. o. podany w umowie podnajmu lokalu. Powyższe znajduje również potwierdzenie w dokumencie w postaci panelu administracyjnego. Nadto pismo UODO wysłane zostało na ujawniony w KRS adres siedziby spółki. Co istotne sam oskarżony w dniu 26 lipca 2019 roku przesłał z tego samego adresu mailowego, na który wysłano zeskanowaną korespondencję, wypowiedzenie umowy podnajmu lokalu. Nieprzekonujące w świetle doświadczenia życiowego jest, aby wysyłając wypowiedzenie umowy w dniu 26 lipca 2019 roku, oskarżony nie sprawdził zawartości skrzynki mailowej oraz nie zapoznał się z przesłaną przez Biuro (…) korespondencją, w tym z pismem z UODO, zwłaszcza gdy (…) sp. z o. o. i Biuro (…) łączyła umowa, której przedmiotem było m. in. przesyłanie korespondencji. Wreszcie nawet jeżeli oskarżony wówczas już podejmował działania zmierzające do zakończenia działalności spółki, to do otwarcia likwidacji doszło dopiero z dniem przyjęcia uchwały o rozwiązaniu spółki, a ta jak wynika z odpisu KRS podjęta została dopiero 30 lipca 2019 roku, czyli dzień po zaplanowanym terminie przeprowadzenia kontroli. Trudno zatem uznać, że oskarżony nie tylko nie wiedział o kontroli, ale również aby nie prowadząc od 26 lipca 2019 roku działalności pod ujawnionym w KRS adresem, o czym poinformował mailem Biuro (…), nie posiadał ani nie przechowywał żadnych dokumentów, które miały stanowić przedmiot kontroli z uwagi na ich zlikwidowanie i to jeszcze przed formalnym otwarciem likwidacji spółki. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej przez oskarżonego związanej z przetwarzaniem danych osobowych na trzy dni przed planowaną kontrolą i zlikwidowanie w tym czasie żądanych przez kontrolujących dokumentów budzi poważne wątpliwości, ponadto nie znajduje innego wytłumaczenia, aniżeli tego, że zostało ono podjęte w celu udaremnienia kontroli UODO.
• Na końcu wskazać należy, że fakt nałożenia na (…) sp. z o. o. w likwidacji reprezentowaną przez oskarżonego w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych kary pieniężnej, nie sprzeciwia się prowadzeniu postępowania karnego. Kara administracyjna nie posiada bowiem cech i funkcji właściwych karom penalnym, nie jest formą odpowiedzialności karnej, czy odpłatą za popełniony czyn, a stanowi reakcję na naruszenie obowiązków wynikających z przepisów prawa przez podmiot zarządzany przez oskarżonego.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Zgodnie z art. 108 ust 1 ustawy o ochronie danych osobowych podlega karze, kto udaremnia lub utrudnia kontrolującemu prowadzenie kontroli przestrzegania przepisów o ochronie danych osobowych.

Udaremnienie wykonania czynności kontrolnej to działanie lub zaniechanie polegające na całkowitym uniemożliwieniu jej wykonania. Utrudnianie to takie zachowanie, które wpływa na przebieg czynności kontrolnej i prowadzi do jej zakłócenia (P. Barta, w: Litwiński, Komentarz OchrDanychU, s. 313). Z kolei J. Barta, P. Fajgielski i R. Markiewicz wskazują, że przy interpretacji użytych w komentowanym przepisie terminów “udaremnianie” i “utrudnianie” można odwołać się do dorobku doktryny prawa karnego, ukształtowanego na gruncie art. 225 KK, w którym to przepisie ustawodawca posłużył się tymi sformułowaniami. Udaremnianie dokonania czynności kontrolnej oznacza niedopuszczenie do przeprowadzenia czynności, uniemożliwienie jej przeprowadzenia, natomiast utrudnianie wykonania czynności kontrolnej polegać może na stwarzaniu trudności, przeszkód, które zakłócają prawidłowy tok procesu kontroli (J. Barta, w: Litwiński, Komentarz OchrDanychU, s. 313).

Przestępstwo stypizowane w art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych może zostać popełnione wyłącznie umyślnie. Jego sprawca musi więc chcieć jego popełnienia albo, przewidując taką możliwość, na nią się godzić. Nie popełnia przestępstwa sprawca, który działa nieumyślnie (zob. M. Czerniawski, M. Kawecki (red.), Ustawa o ochronie danych osobowych. Komentarz, Warszawa 2019, Legalis).

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy, Sąd opierając się na zgromadzonych dowodach z dokumentów w postaci pisma UODO, wydruków z panelu administracyjnego i elektronicznego śledzenia przesyłek, umowy podnajmu lokalu wraz z załącznikami, wypowiedzenia umowy oraz zeznań świadków M. N., Z. P. i A. P. (2), doszedł do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona występku z art. 108 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Bezspornym w sprawie było to, że siedziba (…) sp. z o. o. mieściła się przy ul. (…) w K. oraz, że oskarżony P. K. (2) będąc prezesem spółki był uprawniony do jej reprezentowania. Z przeprowadzonych dowodów wynikało również, że na ujawniony w KRS adres spółki (…) Urząd Ochrony Danych Osobowych przesłał pismo informujące o terminie i zakresie planowanej kontroli, którego skan A. P. (2) przesłała na podany w umowie o podnajem lokalu przez oskarżonego adres e-mail. Informacja o przeprowadzeniu kontroli została zatem skutecznie doręczona oskarżonemu.

Kwestia zaś tego czy oskarżony zapoznał się z pismem UODO, pozbawiona jest znaczenia dla oceny tego czy dopuścił się przestępstwa udaremnienia kontroli, ponieważ nie wyłącza ona skuteczności doręczenia jemu pisma informującego o planowanej kontroli przez UODO. Wypada przy tym zauważyć, że oskarżony z tego samego adresu e-mail, na który przekazano skan pisma, trzy dni przed planowaną kontrolą, przesłał wypowiedzenie umowy podnajmu lokalu. Nie jest prawdopodobne w świetle doświadczenia życiowego, aby oskarżony nie zapoznał się z całością przesłanej przez (…) korespondencji w ramach realizacji umowy podnajmu lokalu, skoro umowę tę chciał wypowiedzieć. Zakres kontroli szczegółowo określała zaś treść pisma. Nie budzi wątpliwości również fakt, że w dniu zaplanowanej kontroli w siedzibie spółki kontrolujące osoby nie zastały oskarżonego, który w złożonych pismach procesowych nie kwestionował tejże okoliczności. Zauważyć jednak należy, iż przepis art. 83 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych w sytuacji braku obecności kontrolowanego, nakłada na niego obowiązek pisemnego wskazania osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli. Oskarżony P. K. (1) nie uczynił zadość powyższemu obowiązkowi. Brak obecności oskarżonego albo osoby przez niego upoważnionej skutkowało udaremnieniem przeprowadzenia zaplanowanej przez pracowników Urzędu Ochrony Danych Osobowych kontroli, w szczególności że nie przygotował także dokumentacji, o co był poproszony w piśmie zawiadamiającym go o terminie i zakresie kontroli. Pomimo dwukrotnej obecności kontrolujących w miejscu, które wskazane było w KRS jako siedziba spółki, ani razu nie doszło do sytuacji, w której kontrolującym przedstawiono by materiały dotyczące udostępnienia (…) danych osobowych oraz zasad działania systemu informatycznego. Podkreślić należy, że oskarżony nie stawił się w dniu kontroli, nie upoważnił pisemnie żadnej osoby do reprezentowania go w trakcie kontroli, a tym bardziej nie zapewnił warunków i środków niezbędnych do sprawnego przeprowadzenia kontroli, np. poprzez sporządzenie we własnym zakresie kopii lub wydruków dokumentów oraz informacji zgromadzonych na nośnikach, w urządzeniach czy systemach, o których mowa w przepisie art. 84 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych, zwłaszcza że biuro spółki było wirtualne, a tym samym wiedział, że w ten sposób kontrola nie zostanie przeprowadzona.

Powyższe wprost wynika z logiki zdarzeń. Fakt, że doszło do udaremnienia kontroli nie sprowadza się do uznania, że oskarżony P. K. (1) był nieobecny w siedzibie spółki, ale do tego, że nie dopełnił ciążących na nim obowiązków określonych przepisami ustawy o ochronie danych osobowych, w tym poprzez zaniechanie wskazania pisemnie osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli (art. 83 ust. 2) czy zapewnienia warunków i środków niezbędnych do sprawnego przeprowadzania kontroli (art. 84 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych), a których niedopełnienie obarczone jest sankcją karną. Osobą upoważnioną w żadnym wypadku nie była A. P. (1), ponieważ trudno uznać ją za osobę “czynną”, z którą można dokonywać czynności prawnych, jakie zwykle dokonywane są z przedstawicielami kontrolowanego przedsiębiorstwa. Natomiast fakt ukarania oskarżonego karą administracyjną, nie sprzeciwia się prowadzeniu postępowania karnego. Podsumowując, okoliczności podniesione w pismach procesowych miały na celu odwrócenie uwagi od meritum sprawy, lecz nie zmieniają w ocenie jego sprawstwa i winy.

KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE

Wymierzając karę P. K. Sąd miał na uwadze stopień winy, społeczną szkodliwość czynu oraz dyrektywy określone w art. 53 § 1 i § 2 kk.

W sprawie brak było okoliczności, które mogłyby obniżyć wysoki stopień winy P. K. Niewątpliwie miał on świadomość tego, jakiego czynu się dopuszcza i miał wolę jego dokonania. Jako osoba dorosła, dodatkowo zasiadająca w zarządzie spółki przetwarzającej dane osobowe, niewątpliwie wiedział o ciążących na nim obowiązkach nałożonych ustawą o ochronie danych osobowych. Nie działał on również w szczególnych warunkach, które wyłączałyby możliwość przypisania mu winy w czasie czynu.

Stopień społecznej szkodliwości należało ocenić jako znaczny. P. K.  swoim zachowaniem uniemożliwił ocenę rozmiarów wyrządzonej lub grożącej szkody w związku z przetwarzaniem danych osobowych. Rodzajem naruszonego dobra była ochrona informacji, jakimi były dane osobowe. Zachowanie oskarżonego miało charakter przemyślany, na co wskazywało sukcesywne podejmowanie przez niego kolejnych czynności mających wyłączyć jego odpowiedzialność. Oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu umyślnie i to z zamiarem bezpośrednim. Sposób zachowania oskarżonego wskazuje na jego nieprawidłowy stosunek do obowiązującego prawa, podczas gdy standardy znajomości przepisów prawa, jak i ich respektowania jako reprezentanta spółki kapitałowej są wyższe, aniżeli w przypadku przeciętnego obywatela. Oskarżony nie podjął wynikającego z regulacji prawnych działania, a tym samym naruszył ciążące na nim obowiązki wprost wynikające z ustawy o ochronie danych osobowych.

Jednocześnie jako okoliczność łagodzącą uwzględniono brak uprzedniej karalności.

Uwzględniając powyższe okoliczności oraz konieczność spełnienia celów prewencyjnych za adekwatną karę uznano karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł.

Ustalając wysokość jednej stawki dziennej w dolnej granicy sąd miał na względzie warunki majątkowe oskarżonego. Aktualnie oskarżony udziela pomocy swojemu ojcu w gospodarstwie, a na utrzymaniu posiada dziecko w wieku 18 lat. Niemniej posiada on określone warunki do podjęcia zatrudnienia, w szczególności doświadczenie zawodowe. Liczba stawek dziennych dostosowana została do stopnia kryminalnej zawartości przypisanego oskarżonemu czynu.

Wymierzona kara grzywny uwzględnia stopień winy oskarżonego, społeczną szkodliwość czynu oraz możliwości finansowe oskarżonego, uwzględnia jego właściwości i warunki osobiste, jak również spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej i generalnej.

KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku  Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 zł tytułem opłaty oraz kwotę 685,51 zł tytułem zwrotu wydatków.

Wysokość opłaty ustalono na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, zaś wysokość wydatków stanowią: ryczałt za doręczanie pism w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu sądowym – po 20 zł, opłata za informacje z KRK – 30 zł oraz koszty podróży, diety i utraconego zarobku świadka – 615,51 zł

Sąd nie znalazł podstaw, aby zwolnić oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych, ponieważ jest on zdolny do uzyskania takich dochodów, aby koszty postępowania uiścić. Ponadto konieczność poniesienia przez oskarżonego kosztów pozytywnie wpłynie na sferę społecznego odbioru rozstrzygnięć sądowych, zwłaszcza że te zostały wygenerowane na skutek postępowania oskarżonego i trudno uznać za sprawiedliwe, aby skutki finansowe tego zachowania ponosił ogół społeczeństwa.

1. The accused, P.K. (1), in the period 29 July 2019 to 2 August 2019 in K., at (…) Street, prevented the controllers authorised on behalf of the Office for Personal Data Protection from carrying out the planned control of compliance with the provisions on personal data protection by not providing access to the documentation on the processing of personal data by (…) sp. z o. o. with its registered office in K. related to the issue of the legality of the processing of personal data by (…) sp. z o. o. with its registered office in K., in particular the legal basis for their transfer or access to (…) sp. z o. o. sp. k. with its registered office in P. ul. (…) (within the scope of the performance of the cooperation agreement of 2 February 2017 on the outsourcing of telemarketing services.
2. Finally, it should be pointed out that the fact that a financial penalty was imposed on (…) sp. z o. o. in liquidation represented by the accused in administrative proceedings conducted by the President of the Office for Personal Data Protection does not oppose the conduct of criminal proceedings. Indeed, the administrative penalty does not have the features and functions characteristic of penal punishment, it is not a form of criminal liability or retribution for an act committed, but constitutes a reaction to the violation of obligations under the law by the entity managed by the accused.
3. Thwarting the performance of a control activity is an act or omission consisting of making it completely impossible to perform it.
4. The offence stipulated in Article 108(1) of the Personal Data Protection Act may only be committed intentionally. Therefore, the perpetrator of the offence must want it to be committed or, foreseeing such a possibility, agree to it. A perpetrator who acts unintentionally does not commit the offence.
5. The evidence also showed that the Office for Personal Data Protection sent a letter to the address of the company (…) disclosed in the National Court Register, informing of the date and scope of the planned inspection, a scan of which was sent by A. P. (2) to the e-mail address provided by the accused in the agreement on the sublease of premises.
6. The question of whether the defendant was aware of the DPA’s letter is irrelevant to the assessment of whether he committed the offence of thwarting the inspection, as it does not exclude the effectiveness of the delivery to him of the letter informing him of the planned inspection by the DPA.
7. There is also no doubt that on the day of the scheduled inspection at the company’s premises, the inspecting persons did not find the accused, who did not dispute this circumstance in his pleadings. It should be noted, however, that the provision of Article 83(2) of the Act on Personal Data Protection, in the absence of the presence of the inspected person, imposes on him the obligation to indicate in writing the person authorised to represent him during the inspection.
8. It should be emphasised that the accused did not appear on the day of the inspection, did not authorise any person in writing to represent him during the inspection, let alone ensure the conditions and means necessary to carry out the inspection efficiently, e.g. by making on his own copies or printouts of documents and information collected on media, devices or systems referred to in the provision of Article 84 (1) (3) of the Personal Data Protection Act, especially that the company’s office was virtual, and thus he knew that the inspection would not be carried out in this way.
9. The above follows directly from the logic of events. The fact that the inspection was thwarted does not boil down to the fact that the accused P. K. (1) was absent from the company’s premises, but to the fact that he failed to comply with the obligations imposed on him by the provisions of the Personal Data Protection Act, including by failing to indicate in writing the person authorised to represent him during the inspection (Article 83(2)) or to ensure the conditions and means necessary for the efficient performance of the inspection (Article 84(2) of the Personal Data Protection Act), the failure to fulfil of which carries a criminal sanction.
10. On the other hand, the fact that the accused has been punished with an administrative penalty, does not preclude criminal proceedings. In conclusion, the circumstances raised in the pleadings were intended to divert attention from the merits of the case, but do not alter the assessment of his perpetration and guilt.
11. Taking into account the above circumstances and the need to fulfil preventive objectives, a fine of 100 daily rates, setting the amount of one rate at PLN 30, was considered an adequate penalty.

FOR THE REPUBLIC OF POLAND

On 9 February 2021

District Court for Warszawa Śródmieście in Warsaw, 2nd Criminal Division

composed of:

Presiding Judge: Justyna Koska – Janusz

Clerk: Aneta Cegiełka

in the presence of the prosecutor of the District Prosecutor’s Office Warsaw Śródmieście Tomasz Mioduszewski

having recognised at a hearing on 9 February 2021,

the case of P. K. , son of L. and T. née K., born (…) in G.,

accused of the following:

in the period from 29 July 2019 to 2 August 2019 in K., at (…) Street, he prevented controllers authorised on behalf of the Office for Personal Data Protection from carrying out the planned control of compliance with the provisions on personal data protection by not providing access to documentation on the processing of personal data by (…) sp. z o.o. with its registered office in K. related to the issue of the legality of the processing of personal data by (…) sp. z o.o. with its registered office in K, in particular, the legal basis for their transfer or access to (…) sp. z o.o. sp. k. with its registered office in P. ul. (…) (within the scope of the performance of the cooperation agreement of 2 February 2017 on the outsourcing of telemarketing services) and the principles of operation of the IT system with the help of which telephone calls are made to fixed and mobile telephone numbers according to the criterion of location for the purpose of telemarketing,

i.e. an act under Article 108(1) of the Personal Data Protection Act ,

adjudges

finds the defendant P. K. guilty of committing an act he accused of, which he qualifies as a misdemeanour under Article 108(1) of the Act on the protection of personal data and convicts him on that basis, and under Article 108(1) of the Act on the protection of personal data in conjunction with Article 33(1) and (3) of the Penal Code imposes on him 100 (one hundred) daily fine, fixing the amount of one daily fine at PLN 30.00 (thirty zlotys);

under Article 626 § 1 of the Code of Criminal Procedure, Article 627 of the Code of Criminal Procedure and Article 3(1) of the Act of 23 June 1973 on Charges in Criminal Proceedings order the defendant to pay to the State Treasury the amount of PLN 685.51 (six hundred and eighty-five zlotys 51/100) as reimbursement of expenditure and the amount of PLN 300.00 (three hundred zlotys 00/100) as a fee.

JUSTIFICATION

FINDING OF FACTS

Facts found to be proven:

The accused P.K. (1), in the period 29 July 2019 to 2 August 2019 in K., at (…) Street, prevented controllers authorised on behalf of the Office for Personal Data Protection from carrying out the planned inspection of compliance with the provisions on personal data protection by withholding documentation on the processing of personal data by (…) sp. z o. o. with its registered office in K. related to the issue of the legality of the processing of personal data by (…) sp. z o. o. with its registered office in K.., in particular the legal basis for their transfer or making available to (…) sp. z o. o. sp. k. with its registered office in P. ul. (…) (within the scope of the performance of the cooperation agreement of 2 February 2017 on the outsourcing of telemarketing services) and the principles of operation of the IT system by means of which telephone calls are made to fixed and mobile telephone numbers according to the criterion of location for the purpose of telemarketing, i.e. an act under Article 108(1) of the Act on the Protection of Personal Data.

Evidence:

Performance by P. K. (2) of the function of President of the Management Board of (…) sp. z o. o. with its registered office in K. -extract from the National Court Register k.27-31
Sending a letter by the President of the Office for Personal Data Protection to the address of the registered office of (…) sp. z o. o. disclosed in the KRS about the date and scope of the planned inspection.
Covering with the scope of control the issue of legality of personal data processing by (…) Sp. z o.o., in particular the legal basis of their transfer/access to (…) Sp. z o.o. sp.k. and the legitimacy of the operation of the IT system by means of which telephone calls are made to fixed and mobile telephone numbers according to the criterion of location for the purpose of telemarketing; requesting in that letter the preparation of documentation concerning the processing of personal data by (…)
Receipt of the aforementioned letter on 15 July 2019 by an employee of the (…) Office and sending a scan of it to (…) sp. z o.o. on 15 July 2019 to the email address provided in the premises sublease agreement testimony of M. N. 23v-24v, 227-229, testimony of Z. P. 229-230 testimony of A. P. (1) 37v, 230-231, letter from the Office for Personal Data Protection 4, extract from internet tracking 5, printout of administrative panel 56-58
Determination by the employees of the Office for the Protection of Personal Data authorised to carry out inspections on 29 July 2019 of the absence of representatives at the address of the registered office of (…) sp. o. o. at (…) lok. 9, K. Street.
Determination by the inspectors that at the address of the controlled company’s registered office there is only the Office (…), from which the company subleases premises for the so-called virtual office.
Failure by the CEO of the company (…) to prepare the documents referred to in the notice of inspection,
Sending to the (…) Office by e-mail on 26 July 2019 by P. K. (1) a notice of termination of the agreement for subletting the premises together with the information that (…) sp. z o. o. has ceased to conduct its business at the address of ul. (…) lok. 9 in K. from 26 July 2019, testimony of M. N. 23v-24v, 227-229, testimony of Z. P. k. 229-230, testimony of A. P. (1) 37v, 230-231, premises sub-lease agreement with appendices 9-19, termination of lease agreement 6, 55
Repeated unsuccessful attempt to carry out an inspection on 30 July 2019 of the entity (…) by employees of the Office for Personal Data Protection in the absence of the person representing the aforementioned company.
Testimony of M. N. 23v-24v, 227-229. testimony of Z. P. k. 229-230
No previous criminal record of P. K. criminal sheet 270

EVALUATION OF EVIDENCE

Evidence on which the facts are based:

the testimony of M. N. deserved the attribute of credibility in its entirety, as the witness gave a detailed, logical, factual and balanced account of the circumstances of the incident, starting from the notification of the entity (…)of the date and scope of the planned inspection to the arrival at the place of the inspection and the impossibility of carrying it out due to the absence of persons representing the company. The witness’s knowledge came directly from the actions taken by her and as such was not in doubt. Moreover, the witness’s testimony was consistent with that of witnesses A. P. (1) and Z. P., as well as being confirmed by documentary evidence. Their credibility was not undermined by the fact that the witness erroneously testified that the entity (…) was notified of the inspection on 15 August 2019 by a letter dated 11 August 2019, although, according to the documents, the above took place on that day in July 2019, for the above discrepancies were understandable given the time that had elapsed between the pre-trial hearing and the trial hearing.
the testimony of A. P. (1) credible in its entirety. In her testimony, A. P. (1) confirmed that she received on 15 July 2019 a letter sent by the DPA informing her of the planned inspection of (…) sp. z o. o., which she then scanned and sent to the email address provided by (…) sp. z o. o. in the premises sublease agreement. The above was confirmed by a printout of the administrative panel. The witness also testified that on 26 July 2019, P. K. (2) emailed a notice of termination of the premises sublease agreement with the information that, as of 26 July 2019, (…) would not be conducting business at the address of the leased premises. The further testimony of the witness was also not in doubt, as it was consistent with the content of the testimony of the other witnesses M. N. and Z. P. and corresponded with the documentary evidence secured during the preliminary investigation. The witness statements were logical and consistent and therefore did not raise any doubts as to their credibility.
the testimony of Z. P. credible in its entirety. The witness’s testimony related to key issues concerning the impossibility of carrying out an inspection of (…) sp. z o. o. in view of the fact that the company’s registered office is a mail handling office and the absence of the company’s representative or a person indicated by him. Everything the witness testified to was confirmed by the testimonies of witnesses M. N. and A. P. (1), as well as other documentary evidence. When testifying, the witness referred to the events actually observed at the inspection site. The circumstances to which the witness testified formed a coherent, logical and factual whole.
internet tracking extract – the reliability and authenticity of this document, as well as the veracity of the data contained therein, did not raise any objections by the Court. This document corresponded with the testimonies of witnesses M. N. and A. P. (1). Moreover, none of the parties disputed its authenticity.
termination of the lease agreement – a reliable document, the parties did not dispute the existence or authenticity of this document. It also did not raise any objections in court.
agreement for sublease of premises with annexes – full-value evidence in the case, as it was drawn up by a professional entity conducting business activity. The court was not aware of any falsification or unreliability of these documents. The authenticity of the following documents was not disputed by the parties.
copy of the National Court Register – deserved to be believed. Prepared by persons or institutions appointed for this purpose within the scope of their competence and tasks, it did not raise any doubts as to its reliability and authenticity, neither did the parties raise this allegation.
criminal record – reliable evidence. The reliability and truthfulness of the data contained therein did not raise any objections by the court, neither did the parties to the proceedings raise any comments in this regard. This document was drawn up by persons or institutions appointed for this purpose within the scope of their competence and tasks.
a printout of the administrative panel – full value evidence in the case, as it came from a properly functioning system, which was used by a professional entity as part of its business activity. The court did not become aware that this document was false or prepared in an unreliable manner. Not disputed by the parties as to its authenticity.
the letter from the Office for Personal Data Protection – deserved the attribute of credibility. The document was drawn up by an entity appointed for this purpose within the scope of its competences and tasks. The Court found no reasons to question its reliability and authenticity. At the same time, there was no doubt that the document had been sent by an employee of the (…) Office by email to the accused at the address he had provided in the premises sublease agreement.

Evidence not taken into account in establishing the facts:

The explanations of P. K. (2) as a whole did not deserve to be endowed with credibility. The line of defence adopted by him based on his claims that he had not thwarted the inspection does not stand up to confrontation with the evidence found by the court to be credible. Firstly, even if the accused wished to exercise the ‘privilege’ of being absent during the inspection, he was obliged, in order to safeguard the proper conduct of the inspection, to indicate the person authorised to represent him during the inspection. This authorisation should have been in writing. Meanwhile, as the evidence gathered shows, the accused not only failed to appear at the inspection site himself, but also failed to indicate the person authorised to represent (…) sp. z o. o. during the scheduled inspection by the employees of UODO. Already then, he violated the first of the obligations imposed on him by the Personal Data Protection Act, referred to in Article 83(2). At the same time, it is difficult to conclude that, in the absence of the inspected person or the person authorised by him, A. P. (2), who is an employee of the (…) Office from which the (…) entity subleased the premises, was an active person at the premises of the company. After all, with the content of the authorisation, (…) had permission to receive, scan and send correspondence at the request of (…) sp. z o. o. The above, in turn, does not allow to conclude that she performed legal actions directly related to the business activity and that she undertook them on behalf of (…) sp. z o. o. with persons using the services of this enterprise. It is also impossible to consider that the “virtual office” constitutes premises intended to serve the public. The inspectors were therefore not able to make use of other actions to which they were entitled under the provisions of the Data Protection Act. However, the mere possibility of the controllers to enter the office does not mean that they could exercise the other rights set out in Article 84 (1) of the Personal Data Protection Act, in particular those concerning the inspection of documents and information directly related to the subject matter of the inspection or the inspection of IT systems used for data processing. The claims that the inspection could be carried out due to the presence on the premises of the company (…) sp. z o. o. A. P. (2) therefore constitutes an attempt, unjustified in the applicable regulations, to shift to her the control obligations incumbent on the company’s representative in order to avoid criminal liability.
Secondly, the allegations that the accused was not directly called upon to provide information or documents relevant to the scope of the planned inspection miss the truth. First of all, the witness A. P. (2) testified that she received a letter from the Office for Personal Data Protection dated 11 July 2019 informing her of the date and scope of the planned inspection, which, after scanning, she sent to the email address of (…) sp. z o. o. provided in the premises sublease agreement. The above is also confirmed by a document in the form of an administrative panel. Moreover, the UODO letter was sent to the address of the company’s registered office disclosed in the KRS. Significantly, the accused himself sent a notice of termination of the premises sublease agreement on 26 July 2019 from the same email address to which the scanned correspondence was sent. It is unconvincing in the light of life experience that, when sending the termination of the agreement on 26 July 2019, the accused did not check the contents of the email inbox and review the correspondence sent by the (…) Office, including the letter from UODO, especially when (…) sp. z o. o. and the (…) Office were linked by a contract the object of which was, among other things, the sending of correspondence. Finally, even if the accused at that time had already taken measures to terminate the company’s activities, the opening of liquidation did not occur until the date of adoption of the resolution to dissolve the company, and this, as can be seen from a copy of the KRS, was not adopted until 30 July 2019, i.e. a day after the scheduled date of the inspection. It is therefore difficult to conclude not only that the accused was not aware of the inspection, but also that, having not conducted business at the address disclosed in the KRS since 26 July 2019, of which he informed the (…) Office by email, he did not possess or keep any documents that were to be the subject of the inspection due to their liquidation and even before the formal opening of the company’s liquidation. The cessation of the defendant’s business activity related to the processing of personal data three days before the planned inspection and the liquidation of the documents requested by the inspectors at that time raises serious doubts; moreover, there is no other explanation than that it was undertaken in order to thwart the inspection of the Office for Personal Data.
Finally, it should be pointed out that the fact that a fine was imposed on (…) sp. z o. o. in liquidation, represented by the defendant in administrative proceedings conducted by the President of the Office for Personal Data Protection, does not preclude the conduct of criminal proceedings. This is because an administrative penalty does not have the features and functions characteristic of penal punishment, it is not a form of criminal liability or retribution for an act committed, but constitutes a reaction to the breach of obligations under the law by the entity managed by the accused.

LEGAL BASIS OF THE JUDGMENT

Pursuant to Article 108 (1) of the Personal Data Protection Act, a person who prevents or hinders the controller from carrying out the control of compliance with the provisions on personal data protection shall be liable to punishment.

Thwarting the performance of a control activity is an act or omission consisting in complete prevention of its performance. Obstructing is such behaviour which affects the course of the control activity and leads to its disruption (P. Barta, in: Litwinski, OchrDanychU Commentary, p. 313). In turn, J. Barta, P. Fajgielski and R. Markiewicz indicate that when interpreting the terms “thwarting” and “obstructing” used in the provision under commentary, reference may be made to the doctrine of criminal law, shaped on the grounds of Article 225 of the CC, in which the legislator used these expressions. Thwarting the performance of a control activity means preventing the performance of the activity, making it impossible to carry it out, while obstructing the performance of a control activity may consist in creating difficulties, obstacles which interfere with the proper course of the control process (J. Barta, in: Litwinski, OchrDanychU Commentary, p. 313).

The offence stipulated in Article 108 (1) of the Act on the Protection of Personal Data may be committed only intentionally. Thus, the perpetrator must want it to be committed or, foreseeing such a possibility, agree to it. The offence is not committed by a perpetrator who acts unintentionally (see M. Czerniawski, M. Kawecki (ed.), Personal Data Protection Act. Commentary, Warsaw 2019, Legalis).

Referring the above to the realities of the present case, the Court, relying on the collected documentary evidence in the form of a letter from the Office for Personal Data Protection, printouts from the administrative panel and electronic tracking, the premises sub-lease agreement with annexes, termination of the agreement and testimonies of witnesses M. N., Z. P. and A. P. (2), came to the conclusion that the accused, by his conduct, fulfilled the elements of an offence under Article 108(1) of the Personal Data Protection Act. It was undisputed in the case that the registered office of (…) sp. z o. o. was located at (…) Street in K. and that the accused P. K. (2), being the president of the company, was authorised to represent it. The evidence also showed that to the address of the company (…) disclosed in the National Court Register, the Office for Personal Data Protection sent a letter informing about the date and scope of the planned inspection, a scan of which was sent by A. P. (2) to the e-mail address provided by the accused in the agreement on the sublease of premises. The information about the inspection was therefore effectively delivered to the accused.

The question of whether the accused was aware of the letter from UODO is irrelevant for the assessment of whether he committed the offence of thwarting the inspection, as it does not exclude the effectiveness of the delivery to him of the letter informing him of the planned inspection by UODO. It should be noted in this regard that the accused sent a notice of termination of the sublease agreement for the premises from the same e-mail address to which the scan of the letter was forwarded three days before the planned inspection. In the light of life experience, it is unlikely that the defendant did not read all of the correspondence sent by (…) in the context of the implementation of the premises sublease agreement, if he wanted to terminate the agreement. On the other hand, the scope of the inspection was defined in detail by the content of the letter. There is also no doubt that on the day of the scheduled inspection at the premises of the company, the inspecting persons did not find the accused, who did not question this circumstance in the submitted pleadings. However, it should be noted that the provision of Article 83(2) of the Act on Personal Data Protection, in the absence of the presence of the inspected person, imposes on him the obligation to indicate in writing the person authorised to represent him during the inspection. The accused P. K. (1) failed to comply with the above obligation. The absence of the presence of the accused or a person authorised by him had the effect of thwarting the conduct of the inspection planned by the employees of the Office for Personal Data Protection, in particular that he also failed to prepare the documentation, as he was requested to do in the letter notifying him of the date and scope of the inspection. Despite the presence of the inspectors twice in the place indicated in the National Court Register as the registered office of the company, not once was a situation in which the inspectors were presented with materials concerning the provision of personal data to (…) and the rules of operation of the IT system. It should be emphasised that the accused did not appear on the day of the inspection, did not authorise any person in writing to represent him during the inspection, and even less did he provide the conditions and means necessary to carry out the inspection efficiently, e.g. by making on his own copies or printouts of documents and information stored on carriers, devices or systems referred to in the provision of Article 84(1)(3) of the Personal Data Protection Act, especially as the company’s office was virtual and thus he knew that the inspection would not be carried out in this way.

The above follows directly from the logic of events. The fact that the inspection was thwarted does not boil down to the recognition that the accused P. K. (1) was absent from the company’s premises, but to the fact that he failed to comply with the obligations incumbent upon him under the provisions of the Personal Data Protection Act, including by failing to indicate in writing the person authorised to represent him during the inspection (Article 83(2)) or to provide the conditions and means necessary for the efficient performance of the inspection (Article 84(2) of the Personal Data Protection Act), the failure to comply with which carries a criminal sanction. The authorised person was in any case not A. P. (1), as it is difficult to consider her as an “active” person with whom one can perform the legal actions that are usually performed with the representatives of the controlled company. On the other hand, the fact that the accused was punished with an administrative penalty, does not preclude criminal proceedings. In conclusion, the circumstances raised in the pleadings were intended to divert attention from the merits of the case, but do not alter the assessment of his perpetration and guilt.

PENALTIES, CRIMINAL MEASURES, FORFEITURE, COMPENSATORY MEASURES

In imposing the punishment of P. K., the Court took into account the degree of guilt, the social harmfulness of the act and the directives set out in Article 53 § 1 and § 2 of the Penal Code.

In the case there were no circumstances which could lower the high degree of guilt of P. K. Undoubtedly, he was aware of the act he committed and had the will to commit it. As an adult, additionally sitting on the board of directors of a company processing personal data, he was undoubtedly aware of the obligations imposed on him by the Personal Data Protection Act. Nor did he act under special conditions that would exclude the possibility of attributing guilt to him at the time of the act.

The degree of social harm had to be assessed as significant. By his conduct, Mr K. made it impossible to assess the extent of the damage caused or threatened in connection with the processing of personal data. The type of the violated good was the protection of information, which was personal data. The defendant’s conduct was premeditated, as indicated by his successive taking of successive actions to exclude his liability. The accused committed the act ascribed to him intentionally and with direct intent. The manner of the defendant’s conduct indicates his incorrect attitude towards the applicable law, while the standards of knowledge of the law and its observance as a representative of a capital company are higher than those of an average citizen. The accused failed to act in accordance with the legal regulations and thus breached his obligations directly under the Personal Data Protection Act.

At the same time, the absence of a previous criminal record was taken into account as a mitigating circumstance.

Taking into account the above circumstances and the necessity to fulfil preventive purposes, a fine of 100 daily rates, setting the amount of one rate at PLN 30, was considered an adequate penalty.

When setting the amount of one daily rate at the lower limit, the court took into consideration the financial conditions of the accused. Currently, the accused provides assistance to his father in the farm and has a dependent child aged 18. Nevertheless, he has certain conditions for employment, in particular work experience. The number of daily rates was adjusted to the degree of the criminal content of the act attributed to the accused.

The imposed fine takes into account the degree of guilt of the accused, the social harmfulness of the act and the financial capacity of the accused, takes into account his personal qualities and conditions and meets the requirements of both individual and general prevention.

COSTS OF THE PROCESS

Sentencing point Cite the circumstances

Pursuant to Article 626 § 1 of the Code of Criminal Procedure, Article 627 of the Code of Criminal Procedure and Article 3(1) of the Act of 23 June 1973 on Fees in Criminal Matters, the defendant was ordered to pay to the State Treasury the amount of PLN 300 as a fee and the amount of PLN 685.51 as reimbursement of expenditure.

The amount of the fee was established pursuant to Article 3, paragraph 1 of the Act of 23 June 1973 on Fees in Criminal Matters, while the amount of the expenses is as follows: a lump sum for serving letters in preparatory proceedings and in court proceedings – PLN 20 each, a fee for KRK information – PLN 30 and the costs of travel, per diem and lost earnings of a witness – PLN 615.51

The court found no grounds to exempt the defendant from paying court costs, as he is capable of earning such income to pay the costs of the proceedings. Moreover, the necessity for the defendant to bear the costs will have a positive impact on the sphere of public perception of court decisions, especially that these were generated as a result of the defendant’s conduct and it is difficult to consider it fair that the financial consequences of this behaviour should be borne by the general public.