|
UZASADNIENIE
M. Z. w piśmie z 20 lutego 2019 r., na podstawie art. 21 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U.UE.L.2016.119.1), wniósł do Fundacji […] z siedzibą w W. sprzeciw wobec przetwarzania jego danych osobowych (imion, nazwiska, wieku, daty urodzenia), przez ich udostępnienie na stronie internetowej […], oraz na podstawie art. 17 ust. 1 lit c) rozporządzenia, zażądał niezwłocznego usunięcia przez Fundację dotyczących jego danych osobowych.
Wnioskodawca wyjaśnił, że dane zamieszczone na tej stronie (w części: dane historyczne), dotyczące jego powiązań ze spółkami tam wymienionymi, są nieaktualne i wprowadzają użytkownika w błąd. M. Z. podał, że w 2016 r. przestał pełnić jakiekolwiek funkcje w tych spółkach, w szczególności przestał pełnić funkcję prezesa zarządu i likwidatora spółki […] sp. z .o. o. oraz “urwał wszelkie kontakty” z osobami powiązanymi z tą spółką.
M. Z. podał, że jedna ze spółek która była udziałowcem […] sp. z .o. o., była zamieszana w tzw. aferę […]. Historyczne powiązania kapitałowe, wskazane na stronie internetowej, powodują trudności w “normalnym funkcjonowaniu w gospodarce”, w znalezieniu czy pozyskaniu klientów, nawiązaniu nowych kontaktów biznesowych czy nawet znalezieniu pracy. Wnioskodawca wyjaśnił, że nie chce aby jego obecni kontrahenci zasięgali informacji o nim i jego “byłych powiązaniach osobowych”, a konkurencja docierała w ten sposób do osób, z którymi już nie współpracuje i z którymi rozstał się w nie najlepszych relacjach i które mu szkodą.
Fundacja […] w piśmie z 7 marca 2019 r. odmówiła M. Z. uwzględnienia jego żądań zawartych w piśmie z 20 lutego 2019 r.
Wyjaśniła m. in., że, jest organizacją działającą na rzecz rozwoju demokracji, otwartej i przejrzystej władzy publicznej oraz zaangażowania obywatelskiego i na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2020 r., poz. 2176) oraz ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. z 2016 r., poz. 352 ze zm.), gromadzi zbiory danych powszechnie dostępnych i udostępnia je obywatelom na prowadzonym serwisie internetowym […]
Fundacja wyjaśniła M. Z., że jego dane osobowe pobrała ze źródeł powszechnie dostępnych (tj. z Krajowego Rejestru Sądowego oraz Monitora Sądowego i Gospodarczego). Ujawnione dane osobowe (imiona, nazwiska, data urodzenia, wiek, numer PESEL, płeć, informacje o pełnionych funkcjach w podmiocie wpisanym do KRS) dotyczą jego działalności w domenie publicznej (a nie życia osobistego) i są tożsame z danymi tam ujawnionymi. Dane są udostępnione użytkownikom serwisu internetowego […] (dawnej […]) prowadzonego przez Fundację oraz podmiotom świadczącym usługi IT na jej rzecz, na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia, w związku z uprzednim pełnieniem przez niego funkcji prezesa zarządu i likwidatora spółki […] sp. z .o. o. Fundacja ma bowiem interes prawny we wspieraniu pewności i jawności obrotu gospodarczego. Dane te są przetwarzane w ramach ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego, a więc w celach “komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny publiczny cel, dla którego informacja została wytworzona” (art. 2 ust. 2 u.p.w.i.s.p.) W ten sposób Fundacja zapewnia społeczeństwu łatwy dostęp do danych z KRS.
Fundacja podniosła, że osoba, której dane dotyczą, ma prawo wnieść sprzeciw – z przyczyn związanych z jej szczególną sytuacją – wobec przetwarzania dotyczących jej danych osobowych opartego na art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia. Administratorowi nie wolno już przetwarzać tych danych osobowych, chyba że wykaże on istnienie ważnych prawnie uzasadnionych podstaw do przetwarzania, nadrzędnych wobec interesów, praw i wolności osoby, której dane dotyczą, lub podstaw do ustalenia, dochodzenia lub obrony roszczeń. Zatem potrzeba ochrony prywatności podmiotu danych powinna przeważyć nad potrzebą przetwarzania danych przez administratora.
Fundacja stwierdziła, że nie podziela stanowiska M. Z., że sporne dane wprowadzają w błąd i podkreśliła, że z informacji zamieszczonych na serwisie wynika, że mają one charakter historyczny, dotyczą określonego okresu czasu i odnoszą się do podmiotu wykreślonego z KRS. O szczególnej sytuacji strony, przemawiającej za uwzględnieniem jego sprzeciwu, nie świadczy również, zdaniem Fundacji, okoliczności dotyczące udziałowca Spółki, której M. Z. był członkiem zarządu, a następnie likwidatorem. Pełnienie takiej roli w podmiocie podlegającym ujawnieniu w KRS jest ściśle związane z decyzją o ograniczeniu w pewnym stopniu swojej prywatności.
W tych okolicznościach faktycznych i prawnych M. Z. w piśmie z 11 lutego 2020 r. złożył do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych skargę na niezgodne z prawem przetwarzanie jego danych osobowych przez Fundację […], domagając się nakazania Fundacji usunięcia jego danych osobowych z rejestru. Skarżący podał, że nigdy nie udostępniał Fundacji swoich danych osobowych, ani nie wyrażał zgody na ich przetwarzanie oraz że Fundacja, która zebrała jego dane osobowe z KRS oraz Monitora Sądowego i Gospodarczego, przetwarza je w celach zarobowych (udostępnia je ze strony […] osobom trzecim, po wykupieniu abonamentu w wysokości 99 zł/miesięcznie).
M Z. stwierdził, że nie jest prawidłowe stanowisko Fundacji wyrażone w piśmie z 7 marca 2019 r., że przetwarza jego dane osobowe na podstawie art. 6 ust. 1 lit f) rozporządzenia.
Z powołanego przepisu wynika, że przetwarzanie danych osobowych musi bezpośrednio (podkreślenie strony) być związane z osiągnięciem (zrealizowaniem) prawnie uzasadnionego celu (realnego i obecnego interesu podmiotu przetwarzającego dane – art. 29 opinii Grupy Roboczej). Takim uzasadnionym interesem może być: zapobieganie nadużyciom, marketing bezpośredni, przekazywanie danych osobowych w grupie przedsiębiorstw dla wewnętrznych celów administracyjnych włączając w to dane osobowe pracowników lub klientów, zapewnienie bezpieczeństwa sieci i informacji, włączając zapobieganie nieautoryzowanemu dostępowi do sieci komunikacji elektronicznej lub dystrybucji niewłaściwego kodu źródłowego, zapobieganie uszkodzeniom systemów komputerowych i elektronicznych. Dodatkowo musi zostać spełniona jeszcze jedna przesłanka, a mianowicie test równowagi pomiędzy prawnie uzasadnionym interesem podmiotu przetwarzającego dane osobowe a interesem oraz prawami podstawowymi i wolnościami jednostek, których dane są przetwarzane. Test ten w pierwszej kolejności powinien uwzględniać z jednej strony naturę i źródło prawnie uzasadnionego interesu oraz jego wpływ na prawa jednostki, której dane osobowe są przetwarzane z drugiej strony. Po dokonaniu takiej analizy należy stwierdzić, czy taka równowaga zachodzi.
Zdaniem strony, w jej przypadku nie można mówić o spełnieniu kryterium niezbędności przetwarzania danych osobowych dla realizacji celu Fundacji jakim jest wspieranie pewności i jawności obrotu gospodarczego, ponieważ dane są powiązane z podmiotem gospodarczym który już nie bierze udziału w obrocie gospodarczym (spółka w 2016 r. została zlikwidowana). Przetwarzanie jego danych osobowych nie przyczynia się zatem w żadnym zakresie do wspierania tej pewności i jawności obrotu gospodarczego. M. Z. dodał, że organ nie dokonał w sposób prawidłowy tzw. testu równowagi. Tymczasem profilowanie jego danych osobowych przez Fundację może prowadzić do tego, że osoby, poszukujące o nim informacji na stronie […] mogą odnosić “mylne wrażenie”, że był w jakikolwiek sposób powiązany z tzw. aferą […]. W ocenie strony, opisany interes przeważa nad celem przetwarzania jego danych osobowych przez Fundację.
Zdaniem M. Z. przetwarzanie jego danych odbywa się z naruszeniem zasad wymienionych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia. Z powołanego przepisu (pkt b) wynika, że dane osobowe są przechowywane przez okres nie dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w których dane te są przetwarzane i dalej dane osobowe można przechowywać przez okres dłuższy, o ile będą one przetwarzane wyłącznie do celów archiwalnych w interesie publicznym, do celów badań naukowych lub historycznych lub do celów statystycznych na mocy art. 89 ust. 1 (z zastrzeżeniem że wdrożone zostaną odpowiednie środki techniczne i organizacyjne w celu ochrony praw i wolności osób, których dane dotyczą).
M. Z. stwierdził, że nawet, gdyby hipotetycznie przyjąć, że zostały spełnione łącznie przesłani wskazane w art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia i prawnie uzasadnionym interesem Fundacji jest udostępnianie danych osobowych w serwisach internetowych prowadzonych przez Fundację dla wspierania pewności i jawności obrotu gospodarczego, to niewątpliwie jego dane osobowe są przechowywane przez okres dłuższy, niż jest to niezbędne do celów, w których dane te są przetwarzane. Okres ten, zdaniem strony skończył się wraz z likwidacją sp. z o.o., w której był prezesem i mniejszościowym udziałowcem. Tylko do tego momentu Fundacja mogła mówić o udostępnianiu danych osobowych dla wspierania pewności i jawności obrotu gospodarczego. Z momentem likwidacji spółki i jej wykreślenia z KRS cel ten przestał uzasadniać przetwarzanie moich danych osobowych, bowiem spółka przestała już uczestniczyć w obrocie gospodarczym. To zaś prowadzi do wniosku, że dalsze przetwarzanie spornych danych osobowych mogłoby się odbywać, wyłącznie do celów archiwalnych w interesie publicznym, do celów badań naukowych lub historycznych lub do celów statystycznych (art. 89 ust. 1). Żaden z tych celów w niniejszej sprawie nie znajduje jednak zastosowania. O ile przetwarzanie historycznych danych osobowych przez państwowy Krajowy Rejestr Sądowy można uzasadnić właśnie ich przetwarzaniem w celach archiwalnych, to w przypadku Fundacji powyższe cele nie znajdują zastosowania. Poza tym KRS dysponuje niewątpliwie odpowiednimi środkami technicznymi i organizacyjnymi wymaganymi na mocy RODO w celu ochrony praw i wolności osób, których dane dotyczą. O spełnieniu tego wymogu nie można powiedzieć w przypadku Fundacji.
W konkluzji M. Z. stwierdził, że nawet jeśliby hipotetycznie przyjąć, że kryterium legalności przetwarzania zostało spełnione to i tak zgodnie z zastosowaniem zasady ograniczenia przechowywania dane te powinny być usunięte już w 2016 r.
M. Z. w skardze do Prezesa UODO na niezgodne z prawem przetwarzanie jego danych osobowych wniósł ponadto o ustalenie przez organ, po przeprowadzeniu kontroli, czy Fundacja jako administrator danych osobowych terminowo wykonuje obowiązek informacyjny wobec osób, których dane pozyskała z innych źródeł niż od tej osoby (art. 14 rozporządzenia).
Skarżący podał, że Fundacja jako administrator danych, najpóźniej przy pierwszym ujawnieniu jego danych osobowych na portalu […] (wcześniej […]), nie dopełniła obowiązków wynikających z tzw. klauzuli informacyjnej, o których mowa w art. 14 ust. 1 rozporządzenia. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 11 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1030/19) wywiódł, że dane i informacje udostępniane przez CEIDG są jawne, każdy ma prawo dostępu do tych danych i informacji (może się z nimi zapoznawać) nie jest równoznaczne z tym, że w odniesieniu do podmiotu, który utrwalił te dane we własnych celach i przetwarza (w tym udostępnia) je następnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w celach komercyjnych, wyłączony jest obowiązek, o którym mowa w art. 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679.
M. Z. dodał, że Fundacja w ramach obowiązku informacyjnego obowiązana była podać mu, jako osobie, której dane dotyczą, informacje o prawie wniesienia skargi do organu nadzorczego (art. 14 ust. 2 lit e rozporządzenia). Niedopełnienie tego obowiązku powoduje w istocie pozbawienie uprawnień do korzystania przez osoby fizyczne ze swoich praw i możliwości decydowania o swoich danych osobowych, kontroli nad własnymi danymi (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1030/19).
Skarżący z skardze do organu zwrócił się ponadto o przeprowadzenie kontroli w Fundacji mającej na celu ustalenie, czy administrowanie danymi w ramach domeny […] nie narusza art. 44 rozporządzenia i przepisów pozwalających na transfer danych osobowych do krajów trzecich (.io- domena internetowa przypisana do Brytyjskiego Terytorium Oceanu Indyjskiego).
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych w piśmie z 24 lutego 2020 r. zwrócił się Fundacji […] o ustosunkowanie się do skargi M. Z. i złożenie wyjaśnień.
W odpowiedzi na to pismo, udzielonej w piśmie z 4 marca 2020 r., Fundacja podała m. in., że jako organizacja działająca na rzecz rozwoju demokracji, otwartej i przejrzystej władzy publicznej oraz społeczeństwa obywatelskiego, gromadzi (w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz ustawy o ponownym wykorzystaniu informacji z sektora publicznego) zbiory danych powszechnie dostępnych i udostępnia je obywatelom w ramach prowadzonych serwisów internetowych. Fundacja wyjaśniła, że udostępnione dane osobowe M. Z. (imiona, nazwisko, numer PESEL i informacje wynikające z numeru PESEL takie jak data urodzenia, wiek i płeć), zostały uzyskane z Krajowego Rejestru Sądowego, który jest jawny (art. 8 ust. 1 ustawy z dnia p0 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z .2021 r., poz.112), za pośrednictwem strony internetowej prowadzonej przez Ministerstwo Sprawiedliwości), w celu ich udostępnienia w serwisach internetowych prowadzonych przez Fundację.
Fundacja wyjaśniła, że aktualnie przetwarza powyższe dane osobowe skarżącego (w ramach serwisu […]), na podstawie art. 6 ust. 1 lit f) rozporządzenia 2016/679 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o ponownym wykorzystaniu informacji sektora publicznego, tj. w ramach ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, w celach komercyjnych lub niekomercyjnych innych niż pierwotny publiczny cel, dla którego informacja została wytworzona (art. 2 ust. 2 u.p.w.i.s.p.) oraz że prawnie uzasadniony jej interes w przetwarzaniu danych M. Z. wynika z przedmiotu jej działalności (wspomaganie rozwoju demokracji poprzez upowszechnianie praw obywatela w zakresie dostępu do informacji publicznej). Informacje w przedmiocie pełnienia przez M. Z. funkcji wymienionych w KRS dotyczą działalności skarżącego nie jako osoby prywatnej, ale jako osoby aktywnej w domenie publicznej. Zdaniem Fundacji, w niniejszej sprawie potrzeba ochrony prywatności skarżącego nie przeważa nad potrzebą przetwarzania danych administratora, wyrażającą się w zapewnieniu społeczeństwu łatwego dostępu do tych informacji, dla wspierania jawności i pewności obrotu gospodarczego.
Odnosząc się do pozostałych żądań skarżącego Fundacja podała, że tzw. “prawo do obycia zapomnianym” (art. 17 ust. 1 rozporządzenia), nie ma charakteru bezwzględnego i podlega ograniczeniom w zakresie określonym w art. 17 ust. 3. Zgodnie z tym przepisem prawo do bycia zapomnianym nie znajdzie zastosowania w zakresie, w jakim przetwarzanie jest niezbędne do korzystania z prawa wolności wypowiedzi i informacji
Ustosunkowując się do zarzutu dotyczącego naruszenia obowiązku informacyjnego Fundacja podniosła, że klauzula informacyjna nie ma do niej zastosowania, na podstawie art. 14 ust. 5 lit. b) rozporządzenia. Udzielenie informacji objętych tą klauzulą wymagałoby niewspółmiernie dużego wysiłku biorąc pod uwagę skalę takiej operacji (dziesiątki milionów rekordów) oraz okoliczność, że dane te w dalszym ciągu są powszechnie dostępne przez internet.
Fundacja wyjaśniła ponadto, że nie przekazała i nie przekazuje danych osobowych skarżącego do państw trzecich w rozumieniu rozporządzenia 2016/679.
W tych okolicznościach faktycznych i prawnych, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych decyzją z […] maja 2021 r. (nr…), wydaną na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 ust, 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1781) oraz art. 6 ust. 1 w zw. art. 14 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 5 lit b, art. 21 ust. 1 oraz art. 58 ust. 2 lit c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), odmówił uwzględnienia wniosku (skargi) M. Z. na przetwarzanie przez Fundację […] jego danych osobowych bez podstawy prawnej, w tym udostępnienie na stronie internetowej pod adresem […], niespełnienie wobec niego obowiązku informacyjnego o którym mowa w 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia.
W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił podstawowe zasady dotyczące przetwarzania danych osobowych (art. 6 rozporządzenia), odwołał się do zasady jawności Krajowego Rejestru Sądowego (art. 8 ustawy o KRS) i obowiązku ogłoszenia wpisów w Monitorze Sądowym i Gospodarczym i jego zakresu (art. 13 ust. 1) oraz przepisów art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego i stwierdził, że przetwarzanie przez Fundację […] publicznie dostępnych danych osobowych skarżącego – jako osoby pełniącej określone funkcje w podmiotach podlegających wpisowi do Rejestru, wypełnia dyspozycje art. 6 ust. 1 lit. 1 lit f rozporządzenia. Powołany przepis stanowi, że przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z prawem, jeżeli jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zgodził się z Fundacją, że jej cele i zadania mają bez wątpienia prawnie usprawiedliwiony charakter. Ich realizacja jest zarazem uwarunkowana przetwarzaniem danych osobowych ujawnionych w publicznie dostępnych rejestrach, w tym danych osobowych skarżącego jako osoby pełniącej określone funkcje w podmiotach okonanej oceny nie zmienia komercyjny charakter działalności prowadzonej przez Fundację.
Organ dodał, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 3 grudnia 2015 r. sygn. akt: I OSK 1166/14 stwierdził, że ustawa o ochronie danych osobowych nie wprowadza specjalnych obowiązków w zakresie pozyskiwania danych z publicznych rejestrów. Celem rejestrów publicznie dostępnych jest bowiem udostępnienie informacji na potrzeby obrotu prawnego. Zapoznawanie się z takimi danymi jest legalnie, co wynika wprost z art. 8 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, statuującego zasadę jawności rejestru oraz art. 10 ust. 1 określającego prawo każdego zainteresowanego do przeglądania akt.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych stwierdził, że M. Z. nie może skutecznie domagać się od administratora usunięcia danych osobowych, w oparciu o art. 17 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, ponieważ w jego przypadku nie zachodzą żadna z okoliczności, o których mowa w tym przepisie. Dane osobowe skarżącego w dalszym ciągu są niezbędne w kontekście celów realizowanych przez Fundację (brak przesłanki z art. 17 ust. 1 lit a), podstawą ich przetwarzania jest prawnie usprawiedliwiony interes realizowany przez administratora, a nie zgoda skarżącego (brak przesłanki z art. 17 ust. 1 lit. b), kwestionowany proces przetwarzania danych osobowych skarżącego jest realizowany w sposób legalny (brak przesłanki z art. 17 ust. 1 lit. d), nie istnieje przepis, który obligowałby Fundację do usunięcia kwestionowanych danych osobowych skarżącego (art. 17 ust. 1 lit. e), dane osobowe M. Z. nie zostały zebrane w związku z oferowaniem usług społeczeństwa informacyjnego, o których mowa w art. 8 ust. 1 (art. 17 ust. 1 lit. f rozporządzenia).
Zdaniem organu, w rozpoznawanej sprawie nie zaistniała również podstawa do uwzględnienia sprzeciwu M. Z. i usunięcia jego danych osobowych, o której mowa w art. 17 ust. 1 lit. c rozporządzenia 2016/679. Powołany przepis nakazuje usunąć dane w sytuacji wniesienia przez osobę, której one dotyczą sprzeciwu co do przetwarzania danych m. in. na podstawie art. 6 ust. 1 f rozporządzenia 2016/679, a więc wówczas, gdy przetwarzanie jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych podał, że nie ma podstaw do przyjęcia, że za uwzględnieniem sprzeciwu skarżącego przemawia jego szczególna sytuacja. Szczególna sytuacja uzasadniająca zaprzestanie przetwarzania danych osobowych wnioskodawcy wiązać się może z groźbą ujawnienia przez takie przetwarzania danych związanych ze sferą prywatności lub życia rodzinnego, w przypadku gdy wykorzystywanie tych danych w konkretnej sytuacji nie jest bezwzględnie konieczne (P. Fajgielski “Komentarz do rozporządzenia nr 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), [w:] Ogólne rozporządzenie o ochronie danych. Ustawa o ochronie danych osobowych. Komentarz” WKP 2018). W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał istnienia po jego stronie żadnej szczególnej sytuacji uzasadniającej żądanie zaprzestania przetwarzania przez Fundację jego danych osobowych. W żadnym razie nie wykazał istnienia po jego stronie szczególnej sytuacji rozumianej przede wszystkim jako możliwość ujawnienia zbędnych w kontekście realizowanych przez Fundację celów, jego danych osobowych związanych ze sferą ściśle prywatną, rodzinną etc. Przetwarzane przez Fundację dane są bowiem danymi powszechnie dostępnymi w związku z uczestniczeniem przez niego w szeroko rozumianym obrocie gospodarczym, zatem nie można przyjąć, że ich przetwarzanie dla potrzeb związanych z prowadzeniem serwisu […], w tym publikowanie w tym serwisie, wiąże się – choćby potencjalnie – z ingerencją w sferę jego prywatności.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że nie jest również uzasadnione żądanie M. Z. dotyczące przeprowadzenia kontroli w celu ustalenia, czy Fundacja stosuje terminowo obowiązek informacyjny wynikający z art. 14 rozporządzenia 2016/679 oraz przeprowadzenia kontroli w celu weryfikacji, czy administrowanie przez Fundację danymi osobowymi jest zgodne z przepisami rozporządzenia 2016/679, w szczególności w zakresie przepisów pozwalających na transfer danych osobowych do krajów trzecich. Organ przeprowadza kontrolę co do zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych przez określony podmiot, ale nie podejmuje tego rodzaju działań na wniosek osoby składającej skargę.
W konkluzji Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych podał, że nie stwierdza naruszenia przepisów rozporządzenia 2016/679 przez Fundację i dlatego nie jest możliwe zastosowanie któregokolwiek z środków naprawczych, wymienionych w art. 58 ust. 2 rozporządzenia 2016/679.
M. Z. w dniu z 9 czerwca 2021 r. złożył skargę do Wojewódzkie Sadu Administracyjnego w Warszawie na opisaną decyzję Prezesa urzędu Ochrony Danych Osobowych z […] maja 2021 r., zarzucając że wydana została z naruszeniem art. 6 ust. 1, art. 14, art. 17 ust. 1 i art. 21 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679z dnia 27 kwietnia 2016, przez ich niewłaściwe zastosowanie.
W uzasadnieniu M. Z. ponowił argumentację zaprezentowaną w skardze do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (pismo z 11 lutego 2020 r.) . Skarżący zakwestionował stanowisko organu, wyrażone w zaskarżonej decyzji, że przetwarzanie przez Fundację jego danych osobowych odbywa się na podstawie art. 6 ust. 1 pkt f rozporządzenia. Jego zdaniem, mając na uwadze że Spółka w której pełnił funkcję prezesa zarządu i jej likwidatora, nie istnieje od 2016 r., nie można mówić o spełnieniu kryterium niezbędności przetwarzania danych osobowych dla realizacji celu Fundacji jakim jest wspieranie pewności i jawności obrotu gospodarczego.
Skarżący dodał, że nawet, gdyby hipotetycznie przyjąć, że przetwarzanie jego danych osobowych przez Fundacje znajduje oparcie w art. 6 ust. 1 lit. f rozporządzenia, to z art. 5 ust. 1 rozporządzenia wynika, że przetwarzanie to mogło trwać najpóźniej do momentu likwidacji sp. z o.o., w której byłe prezesem (likwidatorem) i mniejszościowym udziałowcem. Tylko do tego momentu można mówić o udostępnianiu danych osobowych w celu wspierania pewności i jawności obrotu gospodarczego. Dalsze przetwarzanie moich danych osobowych mogłoby się odbywać, wyłącznie do celów archiwalnych w interesie publicznym, do celów badań naukowych lub historycznych lub do celów statystycznych na mocy art. 89 ust. 1 rozporządzenia, a taka sytuacja nie występuje w rozpatrywanej sprawie.
Z powyższych względów zaskarżona decyzja narusza art. 6 ust. 1 rozporządzenia.
Odnosząc się z kolei do postawionego w skardze zarzutu dotyczącego niedopełnienia przez Fundację obowiązku informacyjnego (art. 14 rozporządzenia), skarżący stwierdził, że Fundacja nie zrealizowała tego obowiązku z terminie określonym w art. 14 ust. 2 lit. c (najpóźniej przy pierwszym ujawnieniu jego danych osobowych na portalu […]). Fundacja nie dopełniła ponadto obowiązku poinformowania go o prawie do wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (art. 14 ust. 2 lit. e)
W uzasadnieniu ostatniego zarzutu postawionego w skardze do Sądu, M. Z. stwierdził, że nie jest prawidłowe zapatrywanie organu, że nie wykazał istnienia po jego stronie żadnej szczególnej sytuacji uzasadniającej żądanie zaprzestania przetwarzania przez Fundację jego danych osobowych. Za takie okoliczności należy uznać, zdaniem skarżącego, “względy z jego życia osobistego, związane z ochroną jego prywatności” i jego możliwe, niesłuszne powiązanie z tzw. aferą […].
W konsekwencji skarżący stwierdził, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych nieprawidłowo przyjął, nie ma podstaw do uwzględnienia jego sprzeciwu wobec przetwarzania danych osobowych, wniesionego na podstawie art. 17 ust. 1 lit c rozporządzenia, z uwagi na niewystępowanie nadrzędnych, prawnie uzasadnionych podstawy przetwarzania.
Na zakończenie skarżący ustosunkowując się do stwierdzenia organu, że nie dokonuje kontroli zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych przez określony podmiot na wniosek osoby składającej skargę, podał, że w jego ocenie art. 57 rozporządzenia stanowi samodzielną podstawę do podjęcia przez organ postępowania sprawdzającego w sprawie.
M. Z. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie. Organ podniósł m. in., że w świetle przepisów ustawy o KRS oraz ustawy o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, nie sposób zgodzić się ze skarżącym, że likwidacja spółki, w której pełnił funkcję prezesa zarządu powoduje, że dalsze przetwarzanie jego danych osobowych zawartych w KRS oraz Monitorze Sądowym i Gospodarczym jest bezprawne. Oceny tej nie zmienia również podnoszona subiektywna okoliczność możliwego, powiązania skarżącego z tzw. aferą […] (na stronie należącej do Fundacji nie ma tylu informacji)
Odnosząc się do zarzutu skargi dotyczącego niedopełnienia przez Fundację […] obowiązku informacyjnego (art. 14 ust. 1 rozporządzenia), organ podał, że wyrok WSA z 11 grudnia 2019 r. II SA/Wa 1030/19 odnosi się do tylko i wyłącznie do obowiązku informacyjnego wobec osób, których dane osobowe zostały pozyskane z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a nie do danych pozyskanych z Krajowego Rejestru Sądowego oraz Monitora Sądowego i Gospodarczego. W powołanym wyroku Sąd zaznaczył, że rozpatrywana sprawa “nie dotyczy przetwarzania danych osób będących członkami organów spółek, fundacji lub stowarzyszeń. Wszelkie odniesienia do trudności w pozyskaniu danych teleadresowych tych osób nie mają zatem przełożenia na grunt niniejszej sprawy, co jest oczywiste”. Zdaniem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych w odróżnieniu do osób fizycznych, odmienna jest sytuacja osób będących udziałowcami lub członkami organów spółek i innych osób prawnych, których dane prezentowane są w rejestrach publicznych (w szczególności w Rejestrach KRS). Organ zauważył, że w rejestrach nie są ujawnione dane teleadresowe tych osób, w związku z czym określony podmiot, w celu dopełnienia obowiązku informacyjnego musiałby poszukiwać tych danych w innych źródłach, co już mogłoby stanowić niewspółmiernie duży wysiłek..
Fundacja przetwarza jedynie dane osobowe Skarżącego dostępne w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz Monitorze Sądowym i Gospodarczym, tj. imiona, nazwisko, numer PESEL, datę urodzenia, wiek, płeć, funkcję w podmiocie ujawnionym w Krajowym Rejestrze Sądowym, a więc dane bezpośrednio związane z uczestniczeniem przez skarżącego w obrocie gospodarczym.
Jednocześnie, wobec spoczywającego na administratorze obowiązku poszanowania wyrażonej w art. 5 ust. 1 litc rozporządzenia 2016/679 zasady minimalizacji danych (obligującej go do ograniczenia zakresu przetwarzanych danych do niezbędnego, adekwatnego do realizowanego celu minimum), nie można zasadnie oczekiwać od Fundacji pozyskania i przetwarzania w celach informacyjnych (wyłącznie dla celu spełnienia indywidualnie wobec skarżącego obowiązku z art. 14 rozporządzenia 2016/679), dalszych jego danych osobowych – danych adresowych (por. także wyrok NSA z 24 stycznia 2013 r. (sygn. akt: I OSK 1827/11) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 kwietnia 2014 r. (sygn. akt: II SA/Wa 125/14). Z tego wynika, że udzielenie skarżącemu informacji w ramach obowiązku informacyjnego jest – z przyczyn wskazanych powyżej – niemożliwe lub możliwe, ale wymagające niewspółmiernie dużego wysiłku, o którym mowa w art. 14 ust. 5 lit. a rozporządzenia 2016/679.
Jednocześnie -jak zostało to wskazane w decyzji z dnia […] maja 2021 r. – Prezes UODO ocenił, że Fundacja udzielając informacji na temat procesu przetwarzania danych osobowych na stronie internetowej pod adresem […] , spełniła warunki określone w art. 14 ust. 5 litb rozporządzenia 2016/679. Udzielenie tych informacji stanowiło przedsięwzięcie odpowiednich i wystarczających środków w kontekście ochrony praw i wolności skarżącego. W konsekwencji, w rozpoznawanej sprawie nie stwierdzono naruszenia art. 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia 2016/679 – na skutek wyłączenia ich stosowania na mocy art. 14 ust. 5 lit b rozporządzenia 2016/679.
Z powyższych względów nie sposób także zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, że przez nieudzielenie mu indywidualnie informacji wynikających z art. 14 rozporządzenia 2016/679 zostało naruszone jego prawo do wniesienia skargi do Prezesa UODO – informacja ta widnieje na stronach internetowych Fundacji, co – jak wskazano powyżej – jest zgodne z regulacją art. 14 ust. 5 lit. b rozporządzenia 2016/679.
Zdaniem organu, nie zasługują także na uwzględnienie zarzuty naruszenia przez organ nadzorczy art. 17 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 rozporządzenia 2016/679, ponieważ podnoszone przez skarżącego okoliczności nie świadczą o jego szczególnej sytuacji, która przeważałaby nad prawnie uzasadnionym interesem Fundacji. Dane osobowe skarżącego są bowiem przetwarzane w zakresie, który już jest powszechnie dostępny i zgodnie z przepisami k.r.s.u. (art. 12 ust. 1) dane te nie mogą zostać usunięte z Rejestru, a tym samym – m. in. na mocy p.w.i.s.p.u., Fundacja jest uprawniona do ich dalszego przetwarzania. W rozpoznawanej sprawie nie można również przyjąć istnienia przesłanki do skutecznego żądania usunięcia danych określonej w art. 17 ust. 1 lit. c rozporządzenia 2016/679.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zaskarżona przez M. Z. decyzja Prezesa urzędu Ochrony Danych Osobowych narusza prawo i dlatego jego skarga zasługuje na uwzględnienie.
W kontrolowanej decyzji organ stwierdził, że nie ma podstaw do uwzględnienia skargi M. Z. na niezgodne z prawem przetwarzanie przez Fundację […] z siedzibą w W. jego danych osobowych, poprzez ich udostępnienie na stronie internetowej oraz niedopełnienie obowiązku informacyjnego w stosunku do skarżącego.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych argumentował, że przetwarzanie danych osobowych M. Z. znajduje oparcie w art. 6 ust. 1 lit f) rozporządzenia tj. jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez Fundację jako administratora i nie zachodzi sytuacja, o którym mowa w tym przepisie (nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych). Organ podzielił zapatrywanie Fundacji […] , że M. Z. nie wykazał istnienia po jego stronie szczególnej sytuacji, która uzasadnia wniesienie sprzeciwu wobec przetwarzania dotyczących go danych osobowych, na art. 21 ust.1 w zw. z art. 6 ust. 1 lit. f).
Zdaniem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych nie można również zarzucić Fundacji niedopełnienia obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 17 rozporządzenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie podziela tej argumentacji organu, ponieważ nie znajduje ona uzasadnienia w okolicznościach faktycznych sprawy oraz w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.
Według art. 6 ust. 1 lit f) rozporządzenia, przetwarzanie danych osobowych jest zgodne z prawem, wówczas gdy jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem.
Zdaniem Sądu, głównym przedmiotem sporu jest ocena istnienia w rozpatrywanej sprawie nadrzędności prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora danych nad interesami lub podstawowymi prawami i wolnościami osoby, których te dane dotyczą, stanowiącej pozytywną przesłankę przetwarzania danych tej osoby, określoną w art. 6 ust. 1 lit. f , art. 17 ust. 1 lit. c i art. 21 ust. 1 Rozporządzenia RODO.
W piśmiennictwie prawniczym podkreśla się, że warunkiem możliwości oparcia przetwarzania danych osobowych na przesłance, o której mowa w art. 6 lit. f RODO jest spełnienie łącznie następujących wymogów :
1) identyfikacja prawnie uzasadnionego interesu, który jest realizowany przez administratora lub przez osobę trzecią;
2) zweryfikowanie niezbędności przetwarzania dla realizacji celu wynikającego z przedmiotowego interesu;
3) ocena, czy nie jest spełniona przesłanka o charakterze negatywnym w postaci występowania w danym stanie faktycznym interesów lub podstawowych praw i wolności podmiotu danych, które mają charakter nadrzędny wobec prawnie uzasadnionych interesów administratora lub osoby trzeciej (P. Barta, M. Kawecki, M. Litwiński w : Ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych. Ustawa o ochronie danych osobowych. Wybrane przepisy sektorowe. Komentarz. Wyd. Beck 2021, s. 190 i podane tam piśmiennictwo).
Podstawowy argument uzasadnienia zaskarżonej decyzji zawiera się w stwierdzenie organu, że nie ma podstaw do przyjęcia, że “realizacja prawnie uzasadnionego interesu Fundacji, polegającego na prowadzeniu działalności związanej z upowszechnianiem treści zawartych w KRS (Monitorze), musiała ustąpić wobec nadrzędnych w stosunku do niej interesów lub podstawowych praw i wolności skarżącego, wymagających ochrony danych osobowych.”
Ta teza nie ma jednak, według Sądu dostatecznego oparcia w wywodach zaprezentowanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie nie daje bowiem podstaw do przyjęcia, że zostały spełnione wyżej przytoczone, za wypowiedziami piśmiennictwa, wymagania warunkujące dopuszczalność przetwarzania danych osobowych na podstawie art. 6 lit. f RODO.
W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zarówno Fundacja przetwarzająca dane osobowe skarżącego, jak i organ, który wydał zaskarżoną decyzję powoływali się na ogólną dostępność tych danych, przytaczając w związku z tym art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego. W stanowiskach tych dwóch podmiotów nie ma jednak wyjaśnienia, jakie konkretne znaczenie ma dla dopuszczalności przetwarzania danych osobowych skarżącego fakt ich ogólnej dostępności. Organ, poza tym stwierdzeniem i powołaniem się na art. 2 ust. 1 i 2 wyżej wspomnianej ustawy, nie przeprowadził żadnej konfrontacji przepisów tej ustawy z przepisami rozporządzenia RODO, nie wyprowadził żadnych wniosków co do tego, w jaki sposób ogólna dostępność danych osobowych wpływa na ich ochronę na podstawie rozporządzenia RODO. W tej sytuacji samo powołanie się na ogólną dostępność danych osobowych nie może stanowić argumentu na rzecz dopuszczalności ich przetwarzania albo osłabienia ich ochrony. Wynika to pośrednio z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, w którym organ rozpatruje kwestię dopuszczalności przetwarzania danych osobowych skarżącego w świetle art. 6 lit. f i innych przepisów rozporządzenia RODO.
Kontynuując ten wątek Sąd zwraca uwagę na treść art. 86 RODO, który dotyczy również przetwarzania danych osobowych, publicznie dostępnych oraz na przepisy art. 6 i 7 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego, przewidujące ograniczenia prawa do ponownego wykorzystywania takich informacji. Szczególnie wymaga podkreślenia ust. 2 art. 7 tej ustawy, który stanowi, że przepisy ustawy nie naruszają przepisów o ochronie danych osobowych. Z tego przepisu wynika, że podmiot stosujący tę ustawę, udostępniający lub przekazujący informacje sektora publicznego w celu ich ponownego wykorzystania, jest obowiązany do przestrzegania jednocześnie zasad ochrony danych uregulowanych w ogólnym rozporządzeniu o ochronie danych osobowych bądź w innych przepisach z zakresu ochrony takich danych, w tym przede wszystkim tych przepisów rozporządzenia RODO, które przesądzają o dopuszczalności przetwarzania danych (komentarz do art. 7 ust. 2 w : B. Fischer i in., Ustawa o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego. Komentarz, WKP 2019, dostępny w LEX).
Sąd zauważa, że organ w uzasadnieniu nadrzędności prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora nad interesami lub prawami lub wolnościami skarżącego posługiwał się jedynie ogólnymi stwierdzeniami, nie odnosząc się do okoliczności faktycznych tej konkretnej sprawy. Powołał się jedynie na statutowe cele Fundacji. Nie skonkretyzował tych celów w kontekście przetwarzania danych skarżącego. Nie wykazał w związku z tym, czy istnieje i na czym polega bezpośrednie i realne powiązanie celów administratora z przetwarzaniem danych skarżącego, osoby, której dane przetwarzane obecnie mają, jak podkreśliła to Fundacja charakter historyczny, dotyczą określonego okresu czasu i odnoszą się do podmiotu wykreślonego z KRS. Tym samym organ nie zweryfikował prawidłowo, zdaniem Sądu wystąpienia podstawowej przesłanki przetwarzania danych określonej w art. 6 ust. 1 lit. f. – niezbędności przetwarzania tych danych przez Fundację.
Organ również powierzchownie odniósł do negatywnej przesłanki przetwarzania danych osobowych na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f RODO – nadrzędności interesów lub podstawowych praw i wolności osoby, której te dane dotyczą. Trudno uznać za rzetelną ocenę organu, poczynioną w tym zakresie w sytuacji, gdy nawet nie skonkretyzowano tych interesów lub podstawowych praw i wolności skarżącego, które wymagają skonfrontowania z interesami administratora danych. W żaden sposób nie spełnia tego wymagania stwierdzenie Fundacji, że dane osobowe skarżącego, który do 2016 r. był prezesem spółki, a więc działał wówczas w domenie publicznej, obecnie nie potrzebują ochrony w ramach prawa do prywatności.
Trzeba przypomnieć, że Konstytucja zapewnia każdemu prawo do ochrony danych osobowych (art. 51 ust. 1) oraz, poza prawem do ochrony prawnej życia prywatnego i rodzinnego – prawo do ochrony czci i dobrego imienia (art. 47). Niewątpliwie są to prawa podstawowe w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. f RODO.
Skarżący w sprzeciwie wobec przetwarzania jego danych osobowych wniesionym do Fundacji podniósł, że motywem jego żądania zaprzestania przetwarzania tych danych jest odczuwalny, negatywny wpływ tych informacji (zwłaszcza dotyczących związku spółki, którą zarządzał z inną spółką) na jego sytuację zawodową. Należałoby zatem rozważyć – czego organ nie uczynił, czy przetwarzanie tych danych do dzisiaj, kilka lat po zaprzestaniu przez skarżącego tej działalności, nie ma związku, czy nawet nie narusza konstytucyjnych praw skarżącego do ochrony prywatności, czci i dobrego imienia.
Nie są również uzasadnione stwierdzenia organu co do tego, że skarżący nie wykazał istnienia po jego stronie żadnej szczególnej sytuacji uzasadniającej żądanie zaprzestania przetwarzania przez Fundację jego danych osobowych. Sytuacji rozumianej przede wszystkim jako możliwość ujawnienia zbędnych w kontekście realizowanych przez Fundację celów, jego danych osobowych związanych ze sferą ściśle prywatną, rodzinną etc.
Nie mają one oparcia w przepisach RODO, stanowiących podstawę wydania zaskarżonej decyzji. Z rozporządzenia RODO nie wynika, że istnieje jakiekolwiek “domniemanie” prawidłowości przetwarzania danych przez administratora, a więc że to osoba, której dane są przetwarzane musi wykazać, że zachodzi szczególna sytuacja, uzasadniająca żądanie przetwarzania danych przez administratora. Obowiązek wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy i ich ocena na podstawie odpowiednich przepisów prawa materialnego i procesowego należy do organu prowadzącego postępowanie administracyjne.
W rozpatrywanym przypadku organ nie wywiązał się z tego obowiązku.
Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych nie wyjaśnił ponadto w zaskarżonej decyzji, dlaczego uznał, że nie można zarzucić Fundacji niedopełnienia obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 14 ust. 1 rozporządzenia. Organ dopiero w odpowiedzi na skargę podniósł, że udzielenie takiej informacji skarżącemu wymagałoby niewspółmiernie dużego wysiłku (art. 14 ust. 5 pkt b rozporządzenia) i stwierdził, że powoływanie się przez stronę skarżącą na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 11 grudnia 2019 r., sygn.. akt II SA/Wa 1030/19 nie jest uzasadnione, ponieważ dotyczył obowiązku informacyjnego wobec osób, których dane zostały pozyskane z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, a nie z Krajowego Rejestru Sądowego. Odpowiedź organu na skargę nie może stanowić uzupełnienia zaskarżonej decyzji, wszelkie istotne dla sprawy okoliczności winny być rozważone i znaleźć odzwierciedlenie w samej decyzji.
Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) oraz art. 200 i art. 205 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329), orzekł jak w sentencji. |
